വിശ്വസാഹിത്യനായകനായ ദസ്തയവ്‌സ്‌കിയുടെ ജീവിതത്തില്‍ നിര്‍ണ്ണായകമായ മാറ്റങ്ങള്‍ വരുത്തിയ മൂന്നു പ്രണയിനികള കേന്ദ്രീകരിച്ച് വേണു വി.ദേശം എഴുതിയ കൃതിയാണ് പ്രണയജീവിതം. യുവതിയും വിധവയുമായ മരിയ ഇസയേവയായിരുന്നു എഴുത്തുകാരന്റെ ജീവിതത്തിലേക്കു കടന്നുവന്ന ആദ്യ പ്രണയിനി. നാടകീയവും ദുരിതപൂര്‍ണ്ണവുമായിരുന്നു ആ ജീവിതം. പോളിന സുസ്‌ലോവ എന്ന ഇരുപതുകാരിയുമായുണ്ടായ രണ്ടാമത്തെ പ്രണയവും ദുരന്തപര്യവസായിയായി. എന്നാല്‍ സ്റ്റെനോഗ്രാഫറായി വന്ന അന്ന സ്‌നിത്കിനയാണ് അദ്ദേഹത്തിനു സംതൃപ്ത ജീവിതവും പ്രത്യാശയും നല്‍കിയത്. ഈ മൂന്നു സ്ത്രീകളും ദസ്തയവ്‌സ്‌കിയുടെ ജീവിതത്തിലുണ്ടാക്കിയ വര്‍ണ്ണവിസ്മയങ്ങള്‍ അതീവചാരുതയോടെ ഈ കൃതിയില്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. കൂടെ എഴുത്തുകാരന്റെ അധികം അറിയപ്പെടാത്ത സാഹിത്യ ജീവിതവും ഹൃദ്യമായി രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. ഡി.സി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ കൃതിയുടെ ആദ്യപതിപ്പ് ഇപ്പോള്‍ പുറത്തിറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.

സംരക്ഷണാത്മകമായ പ്രണയം, സംഹാരാത്മകമായ ദ്വേഷം

“ക്രൂരമായ സ്‌നേഹവും ഇരുണ്ട പ്രകാശവും വേദനയുടെ ആനന്ദവുമാണ് ദസ്തയവ്‌സ്‌കിയെ വായിക്കുന്ന ആളില്‍ അവ്യക്തവും ദിവ്യവുമായ ഒരനുഭൂതിയെ അവശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. അപ്രതിരോധ്യമായ ആ വശ്യത ആ കൃതികള്‍ക്കു കൈവരാന്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതത്തിലെ തിക്താനുഭവങ്ങളോടൊപ്പം പ്രണയത്തിന്റെ ദിനങ്ങളും കാരണമായിട്ടുണ്ട്.

അനവധി സ്ത്രീകള്‍ ദസ്തയവ്‌സ്‌കിയുടെ ജീവിതത്തിലൂടെ കടന്നു പോയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ആ ജീവിതനാടകത്തില്‍ ദിശാവ്യതിയാനങ്ങള്‍ സംഭവിപ്പിച്ചത് മൂന്നുപേരാണ്. കാരാഗൃഹവാസത്തിനുശേഷമാണ് ഈ ഗഹനമായ പ്രണയബന്ധങ്ങളിലേക്ക് ദസ്തയവ്‌സ്‌കി പ്രവേശിച്ചത്.

യൗവനത്തില്‍ ദൂരെനിന്ന് സ്ത്രീകളെ ആരാധിക്കുന്ന ഒരു സ്‌കൂള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയെപ്പോലെയായിരുന്നു ദസ്തയവ്‌സ്‌കി. സ്ത്രീകള്‍ക്കു ശേഷമേ പുരുഷന്മാര്‍ പക്വത പ്രാപിക്കുന്നുള്ളൂവെങ്കില്‍ ഇരുപത്തഞ്ചാണ് പുരുഷന്മാര്‍ക്ക് പക്വത സിദ്ധിക്കുന്ന പ്രായം. അപസ്മാരരോഗികളാണെങ്കില്‍ ഇനിയും വര്‍ദ്ധിക്കും. കാരാഗൃഹവാസത്തിനുശേഷം സ്ത്രീകളെ സംബന്ധിച്ച ലജ്ജാലുത്വം ദസ്തയവ്‌സ്‌കിക്കുണ്ടായിട്ടില്ല.

ദസ്തയവ്‌സ്‌കിയുടെ ആദ്യത്തെ പ്രണയം ഒരു യുവവിധവയായ മരിയ ഇസയേവയുമായായിരുന്നു. അവള്‍ക്ക് ആ സമയത്ത് ഒരു ആണ്‍കുട്ടിയുമുണ്ട്. നാടകീയവും ദുരിതപൂര്‍ണ്ണവുമായിരുന്നു ആ ബന്ധം. അവര്‍ വിവാഹിതരായെങ്കിലും ദാമ്പത്യം സമ്പൂര്‍ണ്ണ പരാജയമായി. അവള്‍ക്ക് മരണമടഞ്ഞ മുന്‍ഭര്‍ത്താവില്‍നിന്നും ക്ഷയം പകര്‍ന്നുകിട്ടിയിരുന്നു. മരിയയോട് അങ്ങേയറ്റത്തെ സഹാനുഭൂതി പുലര്‍ത്തിയ ദസ്തയവ്‌സ്‌കി അവളുടെ മരണശേഷം ആ കുട്ടിയുടെ വളര്‍ത്തച്ഛനുമായി.

ദസ്തയവ്‌സ്‌കിയുടെ കാല്പനികമായ ഇടപെടലുകള്‍ ക്ഷുബ്ധവും ക്രമരഹിതവുമായിരുന്നു എന്ന കാരണംകൊണ്ടാണ് രണ്ടാമത്തെ പ്രണയബന്ധം അലസിപ്പോയത്. പോളിന സുസ്ലോവ എന്ന ഇരുപതുകാരിയും സമ്പന്നയുമായ ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയായിരുന്നു നായിക. ഏകാധിപത്യവാസനയുള്ള ഈ യുവതി ദസ്തയവ്‌സ്‌കിയെ അനവധി വിഷമിപ്പിച്ചു. പോളിന ദസ്തയവ്‌സ്‌കിയിേലല്‍പ്പിച്ച ക്ഷതങ്ങള്‍ ആ മഹത് നോവലുകളില്‍ ഉടനീളം ദൃശ്യമാണ്.

അവസാനത്തെ വിവാഹം അന്ന സ്റ്റിത്കിന എന്ന കുലീനഹൃദയയായ യുവതിയായിരുന്നു. അവള്‍ ദസ്തയവ്‌സ്‌കിയെ ശാന്തിയിലേക്കു നയിച്ചു. അവള്‍, ഭര്‍ത്താവ് ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോഴും മരിച്ചതിനുശേഷവും സമര്‍പ്പിതചിത്തയായി ഭര്‍ത്താവിനുവേണ്ടി മാത്രം ജീവിച്ചു.

ഇൗ മൂന്നു യുവതികളിലൂടെ ദസ്തയവ്‌സ്‌കി കടന്നുപോയതിന്റെ സംക്ഷിപ്ത ചരിത്രം രചിക്കുന്നതിനുള്ള എളിയശ്രമം മാത്രമാണ് ഇൗ പുസ്തകം. പ്രണയം മിക്കവാറും ദസ്തയവ്‌സ്‌കിക്ക് കൊടിയ യാതന മാത്രമായിരുന്നു.”

വേണു വി. ദേശം

ജീവിതത്തിന്റെ ആഴങ്ങളില്‍ നിന്നും സമാഹരിച്ച അനുഭവങ്ങളുടെ അടുപ്പം രചനകളില്‍ സൂക്ഷിക്കുന്ന എഴുത്തുകാരനായിരുന്നു പത്മരാജന്‍. പ്രകൃതിയുടെയും പുരുഷന്റെയും വൈകാരികതലങ്ങളെ സത്യസന്ധമായി ആവിഷ്‌ക്കരിച്ച രചയിതാവ്. തന്റെ കഥകളിലൂടെയും നോവലുകളിലൂടെയും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത് മനുഷ്യമനസ്സുകളിലെ ആത്മബന്ധമാണ്. ഈ കഥകള്‍ ചലച്ചിത്ര രൂപം പ്രാപിച്ചപ്പോള്‍ പ്രേക്ഷകര്‍ ഇരുകൈയും നീട്ടി സ്വീകരിക്കുകയായിരുന്നു.

പത്മരാജന്റെ സംവിധാനത്തില്‍ 1981-ല്‍ പുറത്തിറങ്ങിയ ചിത്രമായിരുന്നു കള്ളന്‍ പവിത്രന്‍. പത്മരാജന്റെ തന്നെ ഇതേപേരിലുള്ള ചെറുകഥയുടെ ചലച്ചിത്രാവിഷ്‌കാരമായിരുന്നു ഈ ചിത്രം. പത്മരാജന്റെ ആദ്യകാലചിത്രങ്ങളിലൊന്നായ കള്ളന്‍ പവിത്രന്‍ വന്‍വിജയമായതോടെ അദ്ദേഹം മുഖ്യധാരാ സിനിമയുടെ ഭാഗമായി മാറി. ഒരു കള്ളനും കൗശലക്കാരനായ ഒരു വ്യാപാരിയും തമ്മില്‍ കണ്ടുമുട്ടുന്നതും അവിടെ വച്ചുണ്ടായ ഒരു സംഭവത്തോടെ കള്ളന്റെ ജീവിതമാകെ മാറിമറിയുന്നതുമാണ് ഇതിലെ കഥാതന്തു.

ചിത്രത്തില്‍ പവിത്രന്‍ എന്ന കള്ളന്‍ കഥാപാത്രം അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് നെടുമുടി വേണുവാണ്. അടൂര്‍ ഭാസി, ഭരത് ഗോപി തുടങ്ങിയവരും ഈ ചിത്രയില്‍ അഭിനയിച്ചിട്ടുണ്ട്. സുനിത പ്രൊഡക്ഷന്‍സിന്റെ ബാനറില്‍ എം. മണി നിര്‍മ്മിച്ച ഈ ചിത്രത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലസംഗീതം നിര്‍വ്വഹിച്ചിരിക്കുന്നത് ശ്യാം ആണ്. വിപിന്‍ ദാസ് ഛായാഗ്രഹണവും നിര്‍വ്വഹിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഡി.സി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്ന കള്ളന്‍ പവിത്രന്റെ തിരക്കഥ ഇപ്പോള്‍ വായനക്കാര്‍ക്ക് ലഭ്യമാണ്.

‘നീര്‍മാതളപ്പൂക്കളുടെ മണം അമ്മയുടെ താരാട്ടായിരുന്നു. രാത്രികാലങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന അമ്മയുടെ ആശ്ലേഷത്തില്‍ നിന്നു സ്വന്തം ശരീരത്തെ മോചിപ്പിച്ച് എത്രയോ തവണ ജനലിലേക്ക് ഓടിയിട്ടുണ്ട്, പൂത്തുനില്‍ക്കുന്ന നീര്‍മാതളം ഒരു നോക്കുകൂടി കാണാന്‍. നിലാവിലും നേര്‍ത്ത നിലാവായി ആ ധവളിമ പാമ്പിന്‍കാവില്‍നിന്ന് ഓരോ കാറ്റു വീശുമ്പോഴും തിരുവാതിരക്കുളി കഴിഞ്ഞ പെണ്‍കിടാവെന്നപോലെ വിറച്ചു. വിറയലില്‍ എത്രയോ ശതം പൂക്കള്‍ നിലംപതിച്ചു. നാലു മിനുത്ത ഇതളുകളും അവയ്ക്കു നടുവില്‍ ഒരു തൊങ്ങലും മാത്രമേ ആ പൂവിന് സ്വന്തമായി ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അതു വാസനിച്ചുനോക്കുമ്പോള്‍ വാസനയില്ലെന്നും നമുക്കു തോന്നിയേക്കാം. ഞെട്ടറ്റു വീഴുന്നതിനു മുന്‍പ് അത് ചുറ്റുമുള്ള അന്തരീക്ഷത്തെ സുഗന്ധിയാക്കി. അതും ഒരാഴ്ചക്കാലത്തേക്കു മാത്രം.’ നേരിട്ടും അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞതുമായ സത്യത്തിന്റെ ഗൃഹാതുര സ്മരണകളോടെയാണ് മാധവിക്കുട്ടി ‘നീര്‍മാതളം പൂത്തകാലം’ എന്ന പുസ്തകത്തില്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതിയത്.

ബാല്യ കൗമാരങ്ങളില്‍ നിറം പകര്‍ന്ന ഓര്‍മ്മകള്‍ നേഞ്ചോട് ചേര്‍ത്ത് വെയ്ക്കാത്തവരായി ആരും തന്നെ ഉണ്ടാവില്ല. ബാല്യകാലത്ത് പകര്‍ന്നുകിട്ടിയ സൗരഭ്യത്താല്‍ ഹൃദയം തുറന്നെഴുതി ലോകമെമ്പാടുമുള്ള വായനക്കാരുടെ മനം കവര്‍ന്ന പ്രിയപ്പെട്ട കഥാകാരി മാധവിക്കുട്ടിയുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍ പങ്കുവയ്ക്കുന്ന കൃതിയാണ് നീര്‍മാതളം പൂത്ത കാലം. ഒാര്‍മ്മകളുടെ സുഗന്ധം പേറുന്ന ഒരു പൂക്കാലം മലയാളിയ്ക്ക് സമ്മാനിക്കുന്ന ഈ പുസ്തകം അത്രമേല്‍ ഹൃദ്യമാണ്.

പുതുമഴയുടെ സുഗന്ധം മണ്ണില്‍ നിന്ന് ഉയര്‍ന്നു കഴിയുമ്പോള്‍ പൂക്കുകയും എന്നാല്‍ ഒരാഴ്ചക്കുള്ളില്‍ നിലം പതിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവയാണ് നീര്‍മാതളപ്പൂക്കളെങ്കിലും മാധവിക്കുട്ടി പങ്കുവെയ്ക്കുന്ന ഓര്‍മ്മകളുടെ നീര്‍മാതളങ്ങള്‍ എന്നെന്നും നാമ്പിടുകയും പൂക്കുകയും നിലനില്‍ക്കുന്നവയുമാണ്. സ്മരണകളുടെ അപൂര്‍വ്വത ഉണര്‍ത്തുന്ന പുസ്തകം ഓരോ വായനക്കാരിലും സ്വന്തം പൂര്‍വ്വസ്മൃതികളുടെ സുഗന്ധം പരത്തുന്നു. നാലപ്പാട്ടെ തറവാട്ടില്‍ തുടങ്ങിയ തന്റെ ബാല്യകൗമാരങ്ങളുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍ അമ്പത്തിയൊന്ന് ഭാഗങ്ങളിലായാണ് മാധവിക്കുട്ടി കുറിച്ചിട്ടിരിക്കുന്നത്. ലളിതമായ ആഡംബരവും അലങ്കാരങ്ങളുമൊന്നുമില്ലാതെയും യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തിന്റെ ഗന്ധം ചാലിച്ചെഴുതിയവയുമാണ് ഇതിലെ ഓരോ വാക്കും. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് ഈ ഓര്‍മ്മപ്പുസ്തകം വായനക്കാര്‍ക്കും അവരുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ഗൃഹാതുര സ്മരണകളായിമാറുന്നത്.

മാധവിക്കുട്ടിയ്ക്ക് 1997-ലെ വയലാര്‍ അവാര്‍ഡ് നേടിക്കൊടുത്ത ഈ കൃതി 1993- ലാണ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്. പ്രസിദ്ധീകരിച്ച് വര്‍ഷങ്ങള്‍ പിന്നിടുമ്പോഴും ഇന്നും മലയാളികള്‍ നെഞ്ചോടുചേര്‍ത്തു വയ്ക്കുന്ന പുസ്തകത്തിന്റെ 53-ാമത് പതിപ്പാണ് ഇപ്പോള്‍ പുറത്തിറങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. മലയാളത്തിലെ ഓര്‍മ്മപുസ്തകങ്ങളില്‍ ഒന്നാമത് നില്‍ക്കുന്നതും മാധവികുട്ടിയുടെ നീര്‍മാതളം പൂത്തകാലം തന്നെയാണ്.

ഡി സി ബുക്സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച മാധവിക്കുട്ടിയുടെ മുഴുവന്‍ പുസ്തകങ്ങളും വായിയ്ക്കാന്‍ സന്ദര്‍ശിക്കുക

കാലത്തിന്റെ സങ്കീര്‍ണ്ണതകളും ജീവിതത്തിന്റെ സമസ്യകളും എഴുത്തില്‍ പകര്‍ത്തി, വായനക്കാരെ അതിശയിപ്പിച്ച സാഹിത്യകാരനാണ് എം.ടി വാസുദേവന്‍ നായര്‍. എഴുതുന്നതെന്തും കവിതയാക്കി മാറ്റുന്ന രചനാനിപുണത കാലദേശങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം എം.ടിയെ വായനക്കാരുടെ പ്രിയ എഴുത്തുകാരനാക്കി മാറ്റുന്നു. മനസ്സിനെ പിടിച്ചുലയ്ക്കുന്ന ആത്മനൊമ്പരങ്ങളുടെ പകര്‍ത്തെഴുത്തായിരുന്നു എം.ടിയുടെ ഓരോ കഥകളും.

എം.ടിയുടെ ഏറെ പ്രശസ്തമായ ആറ് കഥകളാണ് നിന്റെ ഓര്‍മ്മയ്ക്ക് എന്ന ഈ കൃതിയില്‍ സമാഹരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഒരു പിറന്നാളിന്റെ ഓര്‍മ്മ, വളര്‍ത്തുമൃഗങ്ങള്‍, നിന്റെ ഓര്‍മ്മയ്ക്ക്, മരണത്തിന്റെ കൈത്തെറ്റ്, കോട്ടയുടെ നിഴല്‍, ഓപ്പോള് എന്നീ കഥകളെല്ലാം വായനക്കാരുടെ എക്കാലത്തെയും പ്രിയപ്പെട്ട എം.ടി കഥകളില്‍ ഉള്‍പ്പെടുന്നു. ഡി.സി ബുക്‌സ് പുറത്തിറക്കിയിരിക്കുന്ന ഈ കഥാസമാഹാരത്തിന്റെ നാലാമത് പതിപ്പാണ് ഇപ്പോള്‍ പുറത്തിറങ്ങിയിരിക്കുന്നത്.

കേന്ദ്ര സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാര്‍ഡ് നേടിയ കാലം, കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാര്‍ഡ് ലഭിച്ച നാലുകെട്ട്, വയലാര്‍ അവാര്‍ഡ് നേടിയ രണ്ടാമൂഴം, ഓടക്കുഴല്‍ അവാര്‍ഡ് നേടിയ വാനപ്രസ്ഥം, അസുരവിത്ത്, വിലാപയാത്ര, പാതിരാവും പകല്‍വെളിച്ചവും, എം.ടി.യുടെ തിരക്കഥകള്‍, എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട തിരക്കഥകള്‍, എം.ടി.യുടെ തിരഞ്ഞെടുത്ത കഥകള്‍, കാഥികന്റെ കല, കാഥികന്റെ പണിപ്പുര തുടങ്ങിയവയാണ് എം.ടി.വാസുദേവന്‍ നായരുടെ മുഖ്യകൃതികള്‍.

ഏറ്റവും മികച്ച തിരക്കഥാകൃത്തിനുളള സംസ്ഥാന, ദേശീയ അവാര്‍ഡുകള്‍ പല തവണ നേടിയ എം.ടി 1974-ലെ ദേശീയ അവാര്‍ഡ് നേടിയ നിര്‍മാല്യം, ബന്ധനം, വാരിക്കുഴി, മഞ്ഞ്, കടവ്, ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരി എന്നീ ചിത്രങ്ങള്‍ സംവിധാനം ചെയ്തു. മികച്ച സംവിധായകനുളള സംസ്ഥാന ചലച്ചിത്ര അവാര്‍ഡു ലഭിച്ചിട്ടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന് കാലിക്കറ്റ് സര്‍വകലാശാല ഡി.ലിറ്റ് ബഹുമതി നല്‍കി ആദരിച്ചിട്ടുണ്ട്. 1996-ല്‍ ജ്ഞാനപീഠ പുരസ്‌കാരം ലഭിച്ചു.

മലയാളത്തിലെ യുവ എഴുത്തുകാരില്‍ ശ്രദ്ധേയനാണ് വിനോയ് തോമസ്. മതംമാറ്റവും അതിനോടനുബന്ധിച്ചുള്ള സ്വത്വപ്രതിസന്ധികളും വിശദമായി ചര്‍ച്ചയായ വിനോയ് തോമസിന്റെ ആദ്യ നോവല്‍ കരിക്കോട്ടക്കരി 2014-ലെ ഡി.സി.കിഴക്കെമുറി ജന്മശതാബ്ദി നോവല്‍ മത്സരത്തില്‍ സമ്മാനാര്‍ഹമായി. കരിക്കോട്ടക്കരിക്ക് ശേഷം വിനോയ് തോമസിന്റെ പുറത്തുവന്ന ചെറുകഥാ സമാഹാരമാണ് രാമച്ചി. 2017-ല്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഈ ചെറുകഥാസമാഹാരത്തിന്റെ മൂന്നാം  പതിപ്പാണ് ഇപ്പോള്‍ പുറത്തിറങ്ങുന്നത്.

വിനോയ് തോമസ് രാമച്ചിക്കെഴുതിയ ആമുഖത്തില്‍ നിന്ന്

“ചെറുപ്പത്തില്‍ പൂവത്തിങ്കക്കാരുടെ കിണറ്റില്‍ നിന്നാണ് വെള്ളം കൊണ്ടു വന്നിരുന്നത്. ആ കിണറ്റില്‍ ഏത് പെരുമഴക്കാലത്തും ഒരു പടയിലധികം വെള്ളം പൊങ്ങാറില്ല. പക്ഷെ, കൊടുംവേനലിലും തൊട്ടിക്കുഴി നിറയെ വെള്ളമുണ്ടാകും. നാട്ടിലെ മുഴുവനാളുകള്‍ക്കും വേണ്ടി. കിണറാണ് എന്റെ നാടും. എത്ര കഥയില്‍ കോരിയാലും തീരാത്ത ജീവിതങ്ങളുമായി അതങ്ങനെ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പാതെ സാധാരണമായി കിടക്കുന്നു. ആ ജീവിതങ്ങളിലാണ് കഥയുള്ളതെന്ന പഠിപ്പിച്ചു തന്ന മുതിര്‍ന്ന എഴുത്തുകാര്‍ക്ക് നന്ദി.

വേണ്ട പ്രായമായി തടിയുറച്ചിട്ടും ചക്ക പിടിക്കാതെ നില്‍ക്കുന്ന പ്ലാവുകളോട് തനി നാടന്‍മാരായ കൃഷിക്കാര്‍ അറ്റകൈയായി ചെയ്യുന്ന ഒരു വിദ്യയെപ്പറ്റി വേളക്കൊമ്പില്‍ ബാബു പറഞ്ഞു. സന്ധ്യക്ക് പ്ലാവിന്റെ നേര്‍ക്ക് വാക്കത്തിയുമായി ഓടിച്ചെല്ലും. വെട്ടിക്കളയുമെന്ന് തെറികൂട്ടി ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയും തുണിപൊക്കി കാണിക്കുകയും ചെയ്യും. പിറ്റേക്കൊല്ലം ഉറപ്പായും തടിയേലും എരത്തേലും ചക്കയുണ്ടായിരിക്കുമത്രേ. കാലം പോകുന്നത് നോക്കി നിന്ന എന്നോട് കായ്‌ക്കെടായെന്ന് തെറികൂട്ടി പറഞ്ഞവര്‍. പിന്നീടുണ്ടായ ഓരോ ചക്കയും തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കി അഴകുണ്ടോയെന്നും തുന്നിച്ചുനോക്കി ചുളയുണ്ടോയെന്നും അവര്‍ പറഞ്ഞു തന്നു…”

മലയാളസാഹിത്യത്തില്‍ അനുഭവതീക്ഷ്ണമായ കഥകള്‍ കൊണ്ട് വായനക്കാരെ പ്രചോദിപ്പിച്ച എഴുത്തുകാരനാണ് സി.വി ബാലകൃഷ്ണന്‍, നിരവധി കഥകളിലൂടെ ആധുനികതയിലേക്ക് തേരുതെളിച്ച അതുല്യ സാഹിത്യകാരന്‍. പല ശ്രേണികളിലെ ജീവിതാനുവങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യവും ഭ്രമാത്മകതയും ഇടകലര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് അതീവസൂക്ഷ്മതയോടെയാണ് അദ്ദേഹം തന്റെ രചനകളിലൂടെ പകര്‍ത്തിക്കാട്ടിയത്.

സി.വി ബാലകൃഷ്ണന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ അഞ്ച് നോവെല്ലകളുടെ സമാഹാരമാണ് നിണബലി. ആകാശവും ഭൂമിയും അപ്രത്യക്ഷമാകുന്ന നാള്‍, ഭൂതബാധിത സൗഖ്യം പ്രാപിച്ചതെങ്ങനെ?, പറക്കുന്ന പക്ഷിയുടെ പിറകെ, ഓരോ പുസ്തകത്തിന്റെയും പ്രാണന്‍, നിണബലി എന്നീ രചനകളാണ് ഈ കൃതിയില്‍ ഉള്‍ച്ചേര്‍ത്തിരിക്കുന്നത്. ഡിസി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്ന നിണബലിയുടെ ആദ്യ പതിപ്പ് ഇപ്പോള്‍ പുറത്തിറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.

രചനാസമാഹാരത്തിന് സി.വി ബാലകൃഷ്ണന്‍ എഴുതിയ ആമുഖം

‘ദ പാരിസ് റിവ്യൂ’വില്‍ സില്‍വാനാ പെറ്റെര്‍ നോസ്‌ട്രോ (Silvana Peter nostro) കുറെ മുമ്പെഴുതിയഒരു ലേഖനത്തില്‍ ഗബ്രിയേല്‍ ഗാര്‍സിയ മാര്‍ക്വേസിനെക്കുറിച്ച് ഇങ്ങനെ പറയുന്നു, ‘അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ്സിനെ സദാ മഥിച്ചിരുന്ന ഒരേയൊരു കാര്യം കഥ പറയുകയെന്നതാണ്. ‘സില്‍വാനാ വെളിപ്പെടുത്തിയതനുസരിച്ച് ‘ഏകാന്തതയുടെ നൂറു വര്‍ഷങ്ങളി’ലെ കഥയാകെ നോവലെഴുതുന്നതിന് എത്രയോ മുമ്പേ മാര്‍ക്വേസ് പലരെയുംപറഞ്ഞു കേള്‍പ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആ ശീലം മാര്‍ക്വേസിനെ സംബന്ധിച്ച് ഒരു ഒഴിയാബാധയായിരുന്നു.കാശുണ്ടാക്കാനോ പുരസ്‌കാരങ്ങള്‍ നേടുന്നതിനോവേണ്ടിയല്ല അദ്ദേഹം കഥ പറഞ്ഞതെന്ന് സില്‍വാനാ കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കുന്നു. കഥ പറയാനുള്ള ദൃഢാഗ്രഹംകൊണ്ടുമാത്രം.

നോവലിനും ചെറുകഥയ്ക്കും പുറമേ അവയുടെ നടുവിലായുള്ള നോവെല്ല എന്ന ആഖ്യാനരൂപത്തെയും മാര്‍ക്വേസ് കഥ പറയാനായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. No one writes to the Colonel, Leafstorm, Memories of My Melancholy whores തുടങ്ങിയവ നോവെല്ലകളായിരുന്നു. പുതിയത് എന്നര്‍ത്ഥമുള്ള ഇറ്റാലിയന്‍ പദമാണ് നോവെല്ല. ഒരു ചെറുകഥയെക്കാള്‍ വലിപ്പമാര്‍ന്നതും, പക്ഷേ, ഒരു നോവലിനെ അപേക്ഷിച്ച് ചെറുതുമായ കല്പിതകഥയെന്ന് സാമാന്യമായി നിര്‍വചിക്കപ്പെടുന്നു. നവോത്ഥാനദശയുടെ തുടക്കംതൊട്ട് ഇറ്റാലിയന്‍ എഴുത്തുകാരും ഫ്രഞ്ച് എഴുത്തുകാരും വികസിപ്പിച്ചെടുത്തതാണ് ഈ സാഹിത്യശാഖയെന്നു ചരിത്രം പറയുന്നു. ജോവന്നി ബൊക്കാച്ചിയോ രചിച്ച ഡെകാമറണ്‍ കഥകള്‍ യൂറോപ്യന്‍ നവോത്ഥാനപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ മാര്‍ഗദര്‍ശിയായി വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. പ്ലേഗ് ബാധിച്ച് ശ്മശാനതുല്യമായിത്തീര്‍ന്ന ഫ്‌ളോറന്‍സ് നഗരത്തില്‍നിന്ന് പലായനം ചെയ്ത ഏഴു സ്ത്രീകളും മൂന്നു പുരുഷന്മാരുമടങ്ങിയ സംഘം ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരു മാളികയില്‍ അഭയം തേടിഅവിടെ കഴിച്ചുകൂട്ടിയ പത്തു നാള്‍കൊണ്ട് പറഞ്ഞുതീര്‍ത്ത നൂറു കഥകള്‍ പല നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ക്കുശേഷവും അവയുടെ ആവിഷ്‌കാരചാരുതയും മനുഷ്യമനസ്സിന്റെ നിഗൂഢഭാവങ്ങളും വികാരങ്ങളുടെ വൈചിത്ര്യവും ലൈംഗികതയുടെ തീക്ഷ്ണ സൗന്ദര്യവുമൊക്കെച്ചേര്‍ന്ന് വായനക്കാരെ ആകര്‍ഷിക്കുന്നു. രസനിഷ്യന്ദികളായ ആ കഥകളുടെ മാധുര്യമോ പുതുമയോ അല്പംപോലും നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ല ഇന്നും. പാമിനയും ഫാമെറ്റയും ഫിലോമിനയും എമിലിയും ലോറെറ്റയും നിഫിലയും എലിസയും സൗന്ദര്യവതികളായിത്തന്നെ തുടരുന്നു.

നോവെല്ലയെന്നതിന്റെ നിര്‍വചനത്തില്‍ ദൈര്‍ഘ്യം ഒരു ഘടകമാകേണ്ടതില്ലെന്ന് രചനകളിലൂടെ സ്ഥാപിച്ചത് ജര്‍മന്‍ ആഖ്യാതാക്കളാണ്. ഏതാനും പേജുകളാവാം. നൂറോ ഇരുനൂറോ അതിലേറെയോ പേജുകളാവാം. പക്ഷേ, ഉദ്വേഗം ജനിപ്പിക്കുന്ന ഒറ്റസംഭവത്തിലോ സാഹചര്യത്തിലോ സംഘര്‍ഷത്തിലോ ഒതുങ്ങുന്നതായിരിക്കണം. അപ്രതീക്ഷിതമായ വഴിത്തിരിവിലൂടെ യുക്തിസഹമെങ്കിലും ആശ്ചര്യപ്പെടുത്താന്‍ പോന്നവിധത്തിലുള്ളപരിണാമദശ പ്രാപിക്കണം. തുടക്കത്തെക്കാള്‍ പ്രാധാന്യം കല്പിക്കേണ്ടത് അന്ത്യത്തിനാണ്. നോവലിലേതുപോലുള്ള സംഘര്‍ഷങ്ങള്‍ വേണ്ടതില്ല. എന്നാല്‍ ഒരുചെറുകഥയില്‍ ഉണ്ടാകാവുന്നതിനെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ വേണംതാനും. സാധാരണയായി ഉപാഖ്യാനങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. നോവലില്‍ പതിവുള്ള ബഹുവിധ വീക്ഷണകോണുകള്‍ നോവെല്ലയ്ക്ക് ഇണങ്ങില്ലതന്നെ. വിസ്തൃതമായ സാമൂഹിക പശ്ചാത്തലത്തിന്റെ ആവിഷ്‌കാരത്തിനു പകരം വ്യക്തിഗതവും വൈകാരികവുമായ വികാസമാണ് നോവെല്ലയില്‍ നിര്‍വഹിക്കപ്പെടേണ്ടത്. ചെറുകഥയുടെ സവിശേഷമുദ്രയായ വാക്കുകളുടെ സ്വരൈക്യം നോവെല്ലയും പാലിക്കുന്നുവെങ്കിലും പാത്രസൃഷ്ടിയിലും അന്തരീക്ഷ ചിത്രീകരണത്തിലും ഈ സാഹിത്യശാഖയുടെ സമീപനം കുറെക്കൂടി ഉദാരമാണ്.

ലോകസാഹിത്യത്തില്‍ ലക്ഷണയുക്തങ്ങളായ അനേകം നോവെല്ലകളുണ്ട്. അവയൊക്കെയും വായനക്കാരെ വശീകരിച്ചവയാണ്. ജോര്‍ജ് ഓര്‍വെലും ഹെര്‍മന്‍ മെല്‍വിലും ട്രൂമാന്‍ കപോട്ടിയും ചാള്‍സ് ഡിക്കന്‍സും ഫിലിപ്പ് റോത്തും ജോസഫ് കോണ്‍റാഡും ഫ്രാന്‍സ് കാഫ്കയും ജോണ്‍ സ്റ്റീന്‍ബക്കും ഏണസ്റ്റ് ഹെമിങ്‌വേയും ആല്‍ബേര്‍ കാമുവും ആര്‍.എല്‍. സ്റ്റീവന്‍സണും എച്ച്.ജി.വെല്‍സുമൊക്കെച്ചേര്‍ന്ന് അതിസമ്പന്നമായ സാഹിത്യരൂപമാക്കി (Literary genre) മാറ്റിയിട്ടുണ്ട്. നോവെല്ലയെ. ആഖ്യാനകലയുടെ ഉത്തമ മാതൃകകളാണ് അവരെഴുതിയ നോവെല്ലയോരോന്നും. കാലാതിവര്‍ത്തികളായി അവ നിലകൊള്ളുന്നു; ലോകമെമ്പാടുമുള്ള പുതിയ തലമുറയിലെ എഴുത്തുകാരെ പ്രചോദിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്.ആദ്യംവായിച്ച മലയാളത്തിലെ നോവെല്ല
ഏതെന്ന് ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നില്ല. ഉറൂബും ബഷീറും മാധവിക്കുട്ടിയും ഒ.വി. വിജയനും പത്മരാജനുമൊക്കെ എഴുതിയ ചെറുനോവലുകളിലൂടെ വളരെ താത്പര്യപൂര്‍വം കടന്നുപോയ ഒരു വായനക്കാരനെന്ന നിലയില്‍ എഴുത്തിന്റെ ആരംഭദശയില്‍ത്തന്നെ ആ സവിശേഷമായ ആഖ്യാനരീതിയോട് എനിക്ക് പ്രതിപത്തിയുണ്ടായിരുന്നു.

വിനയത്തോടെ അവകാശപ്പെടാവുന്ന എന്റെ ‘ഏവ്‌റെ’യില്‍ (Oeuvre) അറുപതിലധികമാണ് നോവെല്ലകള്‍. പല സമാഹാരങ്ങളിലായിഅവയുണ്ട്. അവയില്‍ ചിലത് സിനിമയായി. ഏതോ രാജാവിന്റെ പ്രജ കള്‍, മറ്റൊരാള്‍, സാന്ദ്രസൗഹൃദം, പരിമള പര്‍വതം, ഒറ്റയ്‌ക്കൊരു പെണ്‍കുട്ടി, ഇരട്ടക്കുട്ടികളുടെ അച്ഛന്‍, മരണം എന്നു പേരുള്ളവന്‍, മീന്‍ പിടിക്കാന്‍ പോയ ഗബ്രിയേല്‍, രതിസാന്ദ്രത, ആകാശവും ഭൂമിയും അപ്രത്യക്ഷമാകുന്ന നാള്‍ തുടങ്ങിയ രചനകള്‍ ചെറുകഥയെന്ന ബീജം വളര്‍ന്ന് ലഘുനോവലുകളായി മാറിയതല്ല. നോവെല്ലയായിത്തന്നെയാണ് അവയുടെയെല്ലാം ഉരുത്തിരിയല്‍. അതൊരു ജൈവപ്രക്രിയയാണ്. എന്നെ സംബന്ധിച്ച് ഏറെ സന്തോഷകരമായ ഒന്ന്. എല്ലായിടത്തും മനുഷ്യര്‍ സാകൂതം കാതോര്‍ക്കുന്നുവെന്നതാണ് കഥകളെ, മഹാകാവ്യങ്ങളായാലും ബൃഹദ് ആഖ്യായികളായാലും മറ്റേത് രൂപത്തിലായാലും, പ്രസക്തമാക്കുന്നത്. കഥ പറച്ചിലിന്റെ ഉത്സവം എന്നാണ് കൊടിയേറിയതെന്ന് നമുക്കറിയില്ല. പക്ഷേ, ഇത്രയുമറിയാം:ആ ഉത്സവത്തിന് അവസാനമില്ല.

ആധുനിക ചെറുകഥാസാഹിത്യത്തില്‍ സവിശേഷമായ ഇടം സ്വന്തമാക്കിയ എസ്. ഹരീഷിന്റെ ആദ്യ കഥാസമാഹാരമാണ് രസവിദ്യയുടെ ചരിത്രം. വ്യത്യസ്തവും ആകര്‍ഷകവുമായ പ്രമേയങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള എട്ട് കഥകളാണ് ഈ സമാഹാരത്തില്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളിച്ചിരിക്കുന്നത്. പുരാവൃത്തത്തിന്റെയും ചരിത്രത്തിന്റെയും വര്‍ത്തമാനകാലത്തിന്റെയും ഗതിവിഗതികളെ പ്രശ്‌നവല്‍ക്കരിക്കുന്ന ദിശാസൂചകങ്ങള്‍ ഈ കഥകളെ അവിസ്മരണീയമാക്കുന്നു.

രസവിദ്യയുടെ ചരിത്രം എന്ന കഥയില്‍ നിന്നും

“മാസമൊന്നു കഴിഞ്ഞിട്ടും രസവിദ്യയെക്കുറിച്ച് ഒരു വിവരവും കിട്ടാതായപ്പോള്‍ ഞാന്‍ നിരാശനായി. വീട്ടില്‍ അലക്ഷ്യമായി സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ഒരു താളിയോലഗ്രന്ഥം സംസ്‌കൃത ഭാഷയിലുള്ളതാണെന്നും അതിന്റെ പേര് രസാര്‍ണ്ണവ എന്നാണെന്നുമാണ് ഇതിനിടയില്‍ മനസ്സിലായ ഏക കാര്യം.

‘നിങ്ങള്‍ക്ക് ജര്‍മ്മന്‍ അറിയുമോ?’ സ്വാമി ഒരു ദിവസം ചോദിച്ചു.

‘ഒരു സഞ്ചാരിക്ക് ജര്‍മ്മന്‍ കൂടാതെ പറ്റില്ല. ഞാനത് പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്.’

‘എങ്കില്‍ ഇത് വായിക്കൂ. കാറ്റത്തു വച്ച വിളക്കു പോലാണ് ഈയിടെ എന്റെ കണ്ണിനു മുന്നില്‍ അക്ഷരങ്ങള്‍.’ ആല്‍ബര്‍ട്ട്‌സ് മാഗ്നസ് എന്നയാളെഴുതിയ കത്ത് സ്വാമി എന്റെ നേരെ നീട്ടി. മാഗ്നസിനെ ഞാനറിയും. അരഭ്രാന്തന്‍. ഒരു ബിഷപ്പാകുക എന്ന ദുരന്തത്തില്‍നിന്ന് കത്തോലിക്കാ സഭയെ സ്വയം രക്ഷപ്പെടുത്തിയ വൈദികന്‍. ഇനിയൊരിക്കലും അര്‍ത്ഥമില്ലാത്തതും ലോകത്തെ തലകുത്തിനിര്‍ത്തുന്നതുമായ ഗവേഷണങ്ങള്‍ നടത്തരുതെന്ന് ചക്രവര്‍ത്തിയില്‍ നിന്നും സഭയില്‍ നിന്നും താക്കീത് വാങ്ങിയ ആല്‍ക്കെമിസ്റ്റ്. അയ്യാസ്വാമിയുടെ കൈയില്‍ നിന്ന് ഒരു ചരട് ജര്‍മ്മനിയിലേക്ക് അവിടെ നിന്ന് ഒരു ചിലന്തിവലയായി മദ്ധ്യേ മാഗ്നസ് ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്നതും കാണാം. കത്ത് ഗൂഢമായ രീതിയില്‍ ഇങ്ങനെ തുടങ്ങുന്നു: ‘ഒരു പ്രകൃതം മറ്റൊരു പ്രകൃതത്തില്‍ ആനന്ദിക്കുന്നു. ഒരു പ്രകൃതം മറ്റൊരു പ്രകൃതത്തെ ആശ്രയിക്കുന്നു; ഒരു പ്രകൃതം മറ്റൊരു പ്രകൃതത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നു…”

വലിയ ചുടുകാട്, രസവിദ്യയുടെ ചരിത്രം, ചികിത്സ, മിഷ എന്ന കടുവക്കുട്ടി, രണ്ടാം മറവന്‍ദ്വീപ് യുദ്ധം, അധോതല കുറിപ്പുകള്‍, ലാറ്റിനമേരിക്കന്‍ ലാബ്‌റിന്ത്, സിയോന്‍ സഞ്ചാരി എന്നിങ്ങനെ വ്യതിരിക്തമായ എട്ട് കഥകളാണ് എസ്. ഹരീഷിന്റെ ഈ ചെറുകഥാസമാഹാരത്തില്‍ ഉള്ളത്. ഡിസി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്ന രസവിദ്യയുടെ ചരിത്രം എന്ന കൃതിയുടെ പുതിയ പതിപ്പ് പുറത്തിറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.

ആരെയും വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന ബഹിരാകാശനേട്ടങ്ങള്‍ ഇന്ത്യയുടെ അഭിമാനമാണ്. ചെലവു കുറഞ്ഞ മംഗള്‍യാനും, ഒറ്റ വിക്ഷേപണത്തില്‍ 104 ഉപഗ്രഹങ്ങള്‍ ഭ്രമണപഥത്തില്‍ എത്തിച്ചതും ഇന്ത്യയുടെ യശസ്സ് ഉയര്‍ത്തി. ഇല്ലായ്മയുടെയും വല്ലായ്മയുടെയും പരാജയങ്ങളുടെയും നിഷേധങ്ങളുടെയും ഇടയില്‍ ദീര്‍ഘവീഷണവും അതിശയകരമായ സാങ്കേതികമികവും അശ്രാന്ത പരിശ്രമവും കൊണ്ടുകൈവരിച്ചതാണ് നമ്മുടെ ബഹിരാകാശനേട്ടങ്ങളെല്ലാം. ആ തപസ്യയുടെ ചരിത്രം എഴുതപ്പെടേണ്ടതും വരുംതലമുറയ്ക്കായി കരുതിവയ്‌ക്കേണ്ടതുമാണ്.

ഐ.എസ്.ആര്‍.ഒ.യുടെ സമഗ്രചരിത്രം പുസ്തകത്താളുകള്‍ക്കുള്ളിലാക്കുകയാണ് മുതിര്‍ന്ന ബഹിരാകാശ ശാസ്ത്രജ്ഞന്‍ വി.പി. ബാലഗംഗാധരന്‍. ഇരുപത്തിയേഴ് അധ്യായങ്ങളിലായി ഇന്ത്യന്‍ ബഹിരാകാശചരിത്രം ഹ്രസ്വമായി പറഞ്ഞുവയ്ക്കുന്നു ഈ പുസ്‌കത്തില്‍. ഇന്ത്യയുടെ ബഹിരാകാശചരിത്രം സാധാരണ പറഞ്ഞു തുടങ്ങുന്നത് തുമ്പയില്‍നിന്നുള്ള ആദ്യ റോക്കറ്റ് വിക്ഷേപണം മുതലാണ്. എന്നാല്‍ നമ്മുടെ ബഹിരാകാശ കുതിപ്പിന്റെ പ്രാരംഭപ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്ക് അതിനും നാളുകള്‍ക്കു മുന്‍പേ തുടക്കമായിരുന്നു.

‘ഇന്ത്യന്‍ ബഹിരാകാശ ഗവേഷണചരിത്രം‘ എന്ന പുസ്തകത്തിന്റെ ആദ്യ അധ്യായത്തില്‍ ബഹിരാകാശ ഗവേഷണം ആരംഭിക്കുന്നതിന് നാലഞ്ചുവര്‍ഷം മുന്‍പുതൊട്ടു പിന്നണിയില്‍ നടന്ന സംഭവങ്ങളും അവയെങ്ങനെ റോക്കറ്റ് വിക്ഷേപണത്തിലേക്കു നയിച്ചെന്നും പറഞ്ഞുവെക്കുന്നു. വസ്തുനിഷ്ഠമായ ചരിത്രത്തിന്റെ അവതരണമാണ് പുസ്തകത്തില്‍. വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്കും ഇന്ത്യന്‍ ബഹിരാകാശചരിത്രത്തെക്കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ അറിയാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ക്കും ഉപകാരപ്രദമാകുന്ന പുസ്തകം.

ചരിത്രത്തിന് മാറ്റമില്ല. തൊട്ടുമുന്‍പ് ചരിത്രമായ നിമിഷം പോലും തിരിച്ചുചെന്ന് തിരുത്താനാവാത്ത വിധം കടന്നുപോയിക്കഴിഞ്ഞു. അതിനാല്‍ തന്നെ ചരിത്രത്തില്‍ തിരുത്തലില്ല. ഭാവനകളില്ല. വളരെ കൃത്യമായി സ്ഥലവും സമയവുംവരെ വച്ചുള്ള സംഭവങ്ങളുടെ അവതരണം. ഇന്ത്യന്‍ ബഹിരാകാശ ഗവേഷണചരിത്രം എന്ന പുസ്തകം കയ്യിലെടുക്കുമ്പോളും വായനക്കാര്‍ മറക്കരുത്, ഇത് ഒരു ചരിത്രപുസ്തകമാണ്. നിങ്ങളുടെ വായനാകൗതുകങ്ങളെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുന്നവയൊന്നും ഇതിലുണ്ടാവണമെന്നില്ല. ചരിത്രത്തിലാണ്‌നിങ്ങളുടെ കൗതുകമെങ്കില്‍ ധൈര്യമായി പുസ്തകം
വായിച്ചു തുടങ്ങാം.

കടപ്പാട്: മനോരമ ഓണ്‍ലൈന്‍

ഉത്തരാധുനിക ചെറുകഥാകൃത്തുക്കളില്‍ ശ്രദ്ധേയനായ എഴുത്തുകാരനാണ് സന്തോഷ് ഏച്ചിക്കാനം. ജീവിതത്തിലെ അതിജീവനത്തേക്കാള്‍ കഥപറച്ചിലിലെ അതിജീവനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കാഴ്ചപ്പാടാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഥകളെ ഉത്തരാധുനിക ചെറുകഥകളുടെ അടയാളവാക്യങ്ങളാക്കി മാറ്റിയത്. ആധുനികതാപാരമ്പര്യത്തിന്റെ ഉടലും ഉയിരുമാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഥകളില്‍ വായിച്ചെടുക്കാന്‍ കഴിയുന്നത്. കഥയിലൂടെ ജീവിതത്തിന്റെ ക്ലേശഭൂഖണ്ഡം, മരണം, ഭാഷ, ശരീരം, വ്യവസ്ഥാപിതമായ ആഖ്യാന രീതി ഇവയെല്ലാത്തിനേയും അതിജീവിക്കാനാണ് സന്തോഷ് ശ്രമിക്കുന്നത്.

റോഡില്‍ പാലിയ്‌ക്കേണ്ട നിയമങ്ങള്‍, ഒരു പരാതിയെഴുത്തുകാരന്റെ മാനസിക സംഘര്‍ഷങ്ങള്‍, കൊമാല, ചരമക്കോളം, ഇരയുടെ മണം, തേവി നനച്ചത്, ബേബീസ് ബ്രെത്ത്, പന്തിഭോജനം, കീറ് എന്നിങ്ങനെ പ്രമേയം കൊണ്ടും ആഖ്യാനത്തിന്റെ വ്യത്യസ്തതകൊണ്ടും ശ്രദ്ധേയമായ ഒമ്പത് കഥകളാണ് ഈ കൃതിയില്‍ സമാഹരിച്ചിരിക്കുന്നത്.

ഈ സമാഹാരത്തിലെ ഒരോ ചെറുകഥയും വ്യത്യസ്ത പ്രമേയങ്ങളിലൂടെ സമൂഹത്തിന്റെ പലമുഖങ്ങള്‍ കാട്ടിത്തരുന്നവയാണ്. വര്‍ത്തമാനകാല യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളെ ഭൂതകാലവുമായി സംയോജിപ്പിച്ച് തന്മയത്വം ഒട്ടും ചോരാതെ സൂക്ഷ്മതയോടെയാണ് ഈ കഥകളെല്ലാം ആവിഷ്കരിച്ചിരിക്കുന്നത്.

2008-ലെ കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാര്‍ഡ് ലഭിച്ച കൊമാലയെന്ന ഈ കഥാസമാഹാരം ഡി.സി ബുക്സാണ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. കൊമാലയുടെ ഏഴാം പതിപ്പ് ഇപ്പോള്‍ വായനക്കാര്‍ക്ക് ലഭ്യമാണ്.

കേരളത്തില്‍ ഒട്ടേറെ വിവാദ പ്രസ്താവനകള്‍ക്കും ചര്‍ച്ചകള്‍ക്കും വഴിതെളിച്ച ആത്മകഥയാണ് നളിനി ജമീലയുടെ ഞാന്‍ ലൈംഗികത്തൊഴിലാളിയെന്ന കൃതി. മലയാളികളുടെ സദാചാരബോധത്തെ പരസ്യമായി വെല്ലുവിളിച്ചുകൊണ്ട് താന്‍ ഒരു ലൈംഗികത്തൊഴിലാളിയാണെന്ന് തുറന്ന് പറഞ്ഞ നളിനി ജമീല തന്റെ ജീവിതാനുഭവങ്ങള്‍ തുറന്നു പറയുകയാണ് ഈ ആത്മകഥയിലൂടെ.

24-ആം വയസ്സില്‍ ഭര്‍ത്താവിന്റെ മരണശേഷം കുടുംബം പുലര്‍ത്തുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ് ലൈംഗിക തൊഴിലാളി ആയതെന്ന് നളിനി പറയുന്നു. ‘എനിക്ക് 51 വയസ്സുണ്ട്, ഞാന്‍ ഒരു ലൈംഗിക തൊഴിലാളി ആയി തുടരാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു’ എന്നാണ് നളിനി ആത്മകഥയില്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നത്. ലൈംഗിക തൊഴിലാളികളോടും അവരുടെ ഉപഭോക്താക്കളോടുമുള്ള സമൂഹത്തിന്റെ ഇടപെടലുകള്‍ ഈ കൃതിയില്‍ നളിനി തുറന്നു കാട്ടുന്നു. ലൈംഗികതൊഴിലാളികളെ വെറുക്കുകയും എന്നാല്‍ ഉപഭോക്താക്കളോട് മൃദുവായ സമീപനം സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിനെ നളിനി ശക്തമായി വിമര്‍ശിക്കുന്നു. ലൈംഗിക തൊഴിലാളികള്‍ സമൂഹത്തിന് ഒരു സേവനമാണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് ആത്മകഥയില്‍ അവര്‍ പറയുന്നു.

വായ് കൊണ്ട് അധ്വാനിക്കുന്ന അധ്യാപകരെയും ചുമടെടുക്കുന്ന ചുമട്ടുതൊഴിലാളികളെയും പോലെ തന്നെയാണ് ശരീരം കൊണ്ട് അധ്വാനിക്കുന്ന ലൈംഗികത്തൊഴിലാളിയും. നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ സദാചാരഭാരം വീണു കിടക്കുന്ന ഒരു ശരീരത്തെ മുന്നരങ്ങിലേക്കു കൊണ്ടുവന്ന് ഉത്സവമാക്കുകയാണ് നളിനി ജമീല തന്റെ ആത്മകഥയിലൂടെ. ജീവിതത്തിന്റെ നേര്‍ക്കാഴ്ചകള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട ശരാശരി മനുഷ്യരെ കിടിലം കൊള്ളിക്കുന്ന പൊള്ളുന്ന ആത്മകഥയാണ് ഞാന്‍ ലൈംഗികത്തൊഴിലാളി.

2005 ഡിസംബറിലാണ് ഈ കൃതിയുടെ ആദ്യ പതിപ്പ് ഡി.സി ബുക്‌സ് പുറത്തിറക്കുന്നത്. ഇപ്പോള്‍ 15-ാം പതിപ്പിലെത്തി നില്‍ക്കുന്ന ഈ ആത്മകഥയുടെ തുടര്‍ച്ചയായി നളിനി ജമീല എഴുതിയ എന്റെ ആണുങ്ങള്‍ എന്ന കൃതിയും അടുത്തിടെ ഡി.സി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നു.

സാമൂഹ്യരാഷ്ട്രീയസഹിത്യ രംഗത്തെല്ലാം തന്റേതായ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ വെട്ടിത്തുറന്നുപറയാന്‍ ധൈര്യംകാട്ടിയ കോളെജ് അദ്ധ്യാപികയാണ് ദീപാനിശാന്ത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഒരു പരിചയപ്പെടുത്തലിന്റെ ആവശ്യമില്ല. ഇതിനോടകം തന്നെ അവരെഴുതിയ ഓര്‍മ്മകുറിപ്പുകള്‍ സോഷ്യല്‍മീഡിയയിലൂടെയും പുസ്തകങ്ങളിലൂടെയും വായനക്കാര്‍ ഏറ്റെടുത്തുകഴിഞ്ഞവയാണ്. തൃശ്ശൂര്‍ ഭാഷയുടെ തനിമചോരാത്ത, വര്‍ത്തമാനങ്ങളിലൂടെയുള്ള ആഖ്യാനമാണ് ദീപയുടെ എഴുത്തുശൈലി. അതുകൊണ്ടുകൂടിയാണ് അവരുടെ ഓര്‍മ്മെയെഴുത്ത് അത്രമേല്‍ ഹൃദയസ്പര്‍ശിയായതും. കുന്നോളമുണ്ടല്ലോ ഭൂതകാലക്കുളിര്‍ എന്ന സമാഹാരത്തിനുശേഷം ദീപാനിശാന്ത് എഴുതിയ നനഞ്ഞുതീര്‍ത്ത മഴകള്‍ എന്ന പുസ്തകം ഇതിനോടകം ഏറെ വായിയ്ക്കപ്പെടുകയും ബെസ്റ്റ് സെല്ലറിന്റെ ആദ്യനിരയില്‍ തന്നെ ഇടംപിടിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

ആലങ്കാരികതകളൊന്നുമില്ലാതെ സരസവും ലളിതവുമായ വാമൊഴി ശൈലിയിലൂടെയാണ് ദീപ തന്റെ അനുഭവങ്ങളുടെയും ഓര്‍മ്മയുടെയും ചെപ്പ്തുറക്കുന്നത്. ബി.എഡിന് പഠിക്കുന്ന കാലത്തെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്ന സിലബസിലില്ലാത്ത പാഠങ്ങളില്‍ തുടങ്ങി മഹഭാഗ്യാന്വേഷണങ്ങള്‍, വയറുകാണല്‍, വറീതാപ്ല, ഒറ്റപ്പുത്രി, എ പ്ലസ്, പ്രണയത്തിന്റെ സൂയിസൈഡ്‌ പോയിന്റുകള്‍ വരെ ദീപാനിശാന്ത് നനഞ്ഞുതീര്‍ത്ത ഇരുപത്തിമൂന്ന് ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പുകളാണ്  ഈ സമാഹാരത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. നര്‍മ്മരസത്തോടെ വായിച്ചുപോകാവുന്ന ചെറിയ ഓര്‍മ്മത്തുണ്ടുകളാണ് ഈ കുറിപ്പുകളെല്ലാം.

ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പുകളിലൂടെ പ്രശസ്തയായ എഴുത്തുകാരി പ്രിയ എ.എസ് ആണ് ദീപയുടെ പുസ്തകത്തിന് അവതാരിക എഴുതിയിരിക്കുന്നത്. ‘ഓര്‍മകള്‍ക്ക് പല നിര്‍വ്വചനങ്ങളുണ്ട്. ഉച്ചാടനം അതിലൊന്നാണ്. ഒരുകാലത്തെ മറികടക്കലാണ് ഓര്‍മ്മയെഴുത്ത്. കരള്‍ പിളര്‍ന്നുകൊണ്ടാണെങ്കിലും കാലത്തെ ഓര്‍മ്മയുടെ ഉളികൊണ്ട മലരും കൊത്തിവയ്ക്കുന്നത് അതുകൊണ്ടാണ്. കൊത്തിക്കഴിയുമ്പോള്‍ ശില്‍പം എല്ലാവരുടേതുമാകുന്നു’ എന്ന് അവതാരികയില്‍ പ്രിയ എ.എസ് രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.

നനഞ്ഞു തീര്‍ത്തമഴകള്‍ 2016 ജൂലൈയിലാണ് ഡി സി ബുക്‌സ്  പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നത്. പുതിയ കവര്‍പേജില്‍ ഏഴാമത് പതിപ്പാണ് ഇപ്പോള്‍ വിപണിയില്‍ ഉള്ളത്.

മലയാളത്തിലെ സമകാലിക എഴുത്തുകാരില്‍ ശ്രദ്ധേയനായ  ഫ്രാന്‍സിസ് നൊറോണയുടെ തൊട്ടപ്പന്‍ എന്ന ചെറുകഥാസമാഹാരത്തെ കുറിച്ച് ജി. പ്രമോദ് എഴുതുന്നു

അടുത്തകാലത്ത് പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ ശുപാര്‍ശ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ലഭിച്ച എഴുത്തുകാരില്‍ ഒരാളാണ് ഫ്രാന്‍സിസ് നൊറോണ. അശരണരുടെ സുവിശേഷം എന്ന നോവലും ഏതാനും കഥകളുമാണ് നൊറോണയുടെ സംഭാവന. ഭാഷയുടെ വ്യത്യസ്തമായ ഒരു ശൈലി കണ്ടെടുത്ത് പുതിയൊരു ഭാവുകത്വം പകര്‍ന്ന് അശരണരുടെ സുവിശേഷം. അരികുജീവിതങ്ങളുടെ അപരിചിത ആഖ്യാനം. വാക്കുകളില്‍പോലും നിറയുന്നആത്മാര്‍ത്ഥതയും പ്രതിദ്ധതയും എഴുത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള ഏകാഗ്രമായ ധാന്യവും സമര്‍പ്പണവും. ഭാഷയെ തോറ്റിയുണര്‍ത്തിയെടുത്ത വന്യതയും വായനയിലെ ധന്യതയും മഹത്തായ ഒരു കലാസൃഷ്ടി എന്നൊക്കെവാഴ്ത്തിപറയുന്നതെക്കാള്‍ ഹൃദയത്തെ സ്പര്‍ശിച്ച എഴുെത്തന്നും മഹത്ത്വത്തിലേക്കുള്ള വാഗ്ദാനം എന്നും നിസംശയം പറയാം നൊറോണയുടെ സുവിശേഷത്തെക്കുറിച്ച്. നോവലിനെത്തുടര്‍ന്നുവന്ന കഥകളാകട്ടെ വീണ്ടും വായിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നവ. പുതിയ കഥയുടെ പെരുന്നാള്‍ക്കാലം.

ആനുകാലികങ്ങളില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു പ്രശംസ നേടിയ നൊറോണയുടെ ഏഴു കഥകളുടെ സമാഹാരമാണ് തൊട്ടപ്പന്‍. ഈ കഥകളും സുവിശേഷങ്ങള്‍തന്നെ. അശരണരുടെ സുവിശേഷങ്ങള്‍ എന്നതിനെക്കാള്‍, അരികുജീവിതങ്ങളുടെ ആഖ്യാനം എന്നതിനെക്കാള്‍ ഇരുട്ടില്‍നിന്ന് ഉരുവംകൊണ്ടവരുടെ കറുത്ത ഇടപാടുകള്‍. പഞ്ഞിമരത്തിന്റെ മേലാപ്പിനു താഴെയുളള ഏറുമാടത്തിലും, പകല്‍ക്കാറ്റ് വീശിയടിക്കുന്ന ഇളകിച്ചൂളുന്ന പലകച്ചുമരുകളുടെ ഉള്‍വശങ്ങളിലും, സുഷിരങ്ങളിലൂടെ വെളിപ്പെടുന്ന മറപ്പുരകളിലും, വെന്റിലേഷനുകളിലൂടെ കാണുന്ന കിടപ്പറകളിലും ചേമ്പിന്‍കാട്ടിലും കല്ലറകളിലും കക്കു കളിക്കാന്‍ വരച്ചിട്ട കളങ്ങളിലും നടക്കുന്ന ഇടപാടുകള്‍. തീരത്തു ദൂരെ മാറിനില്‍ക്കുന്ന കാഴ്ചക്കാരന്റെ കാലുകളെപ്പോലും ജ്ഞാനസ്‌നാനം ചെയ്യിക്കുന്ന കടലലകളുടെ പതയും ആരവങ്ങളും. കടല്‍കാക്കകളുടെ ചിറകടി. കടല്‍ക്കാറ്റേറ്റു കറുത്ത മനുഷ്യരാണ് ഇവിടെ കഥാപാത്രങ്ങള്‍. അവരുടെ ഇരുള്‍രതികള്‍. പുറമേ കാണപ്പെടുന്ന പരിശുദ്ധിയുടെയും പാവനത്വത്തിന്റെയും പിന്നില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന പാപവും പൈശാചികതയും. സ്‌നേഹമെന്ന് ഓമനപ്പേരിട്ടുവിളിക്കുന്ന ആസക്തിയുടെ അഗ്നിനാളങ്ങള്‍. സഹതാപത്തിന്റെയും അനുതാപത്തിന്റെയും വ്യാജക്കണ്ണീരിനുപകരം പ്രതികാരത്തിന്റെ രൂക്ഷതയും പകവീട്ടലിന്റെയും ചോരയും പരിചയിച്ച ബിംബങ്ങളല്ല ഇവിടെ രൂപങ്ങളെ വരയ്ക്കുന്നത്. പദസമുച്ചയങ്ങളാകട്ടെ ഉച്ചച്ചൂടില്‍ പാദംപൊള്ളിക്കുന്ന കടല്‍ക്കല്ലുകള്‍പോലെ വന്യതയാര്‍ന്നവ. ഇവിടെ മനുഷ്യര്‍ക്കു മുഖംമൂടികളില്ല. മനുഷ്യര്‍ മനുഷ്യരായിതന്നെ വരുന്നു. സാഹിത്യഭാഷയ്ക്കുപകരം സഹജീവികളായി സംസാരിക്കുന്നു. ആഗ്രഹിക്കുന്ന പ്രവൃത്തികളില്‍ ഏര്‍പ്പെടുന്നു. പാപത്തിന്റെ ശമ്പളം മരണം എന്നു കേട്ടു ഞെട്ടാതെ പാപം ചെയ്യുകയും അനുഗ്രഹത്തിന്റെ നിമിഷങ്ങള്‍ ആസ്വദിച്ചു ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഉറപ്പിച്ചു പറയാം. നൊറോണയുടെ കഥകള്‍ മലയാളത്തില്‍ പുതിയൊരു ചാലുകീറുകയാണ്. മടപൊട്ടി ഒഴുകുന്ന മലവെള്ളപ്പാച്ചില്‍പോലെ മദം പൊട്ടിയൊഴുകുന്ന കാമനകളുടെ രൂക്ഷതൈലം.

കണ്ണും കോപ്പും കാണാത്തവന്‍ എങ്ങനെയായിരിക്കും ഒരു പെണ്ണിനെ വിവരിക്കുക? പി.എസ്.സി പരീക്ഷാ പരിശീലനത്തിനു പങ്കെടുക്കുന്ന ഉദ്യോഗാര്‍ത്ഥിയെ അസ്വസ്ഥനാക്കേണ്ട ചോദ്യമല്ല അത്. അതും രണ്ടു മക്കളുടെ തന്തയെ. കടലീന്നു മീന്‍ പിടിക്കുന്നതും കളഞ്ഞ് ചോദ്യമായ ചോദ്യങ്ങളും ഉത്തരങ്ങളും തൊള്ളതുറന്നു വായിക്കുന്നവനെ, മൂന്ന് അന്ധന്‍മാര്‍ ആനയെ വിവരിക്കുന്ന കഥയെഴുതിയ എഴുത്തുകാരന്റെ പേര് മനസ്സില്‍ പതിയാതെ വന്നപ്പോള്‍ കഥതന്നെ വായിച്ചുതുടങ്ങിയതാണ്. എത്തിച്ചേര്‍ന്നതോ മൂന്ന് അന്ധന്‍മാര്‍ ഒരു പെണ്ണിനെ വിവരിക്കുന്നതെങ്ങനെ എന്ന ചോദ്യത്തിലും അതു കേള്‍ക്കാന്‍ പൂതിയായി. ദാനിയേല്‍ എന്ന അന്ധനെ വേട്ടയാടിപ്പിടിച്ച് കൊണ്ടുവന്നപ്പോഴോ ഇത്തരത്തിനു പകരം അവന്‍ ഉന്നയിക്കുന്നതു മറുചോദ്യം.

ചേട്ടാ, ഒരു പെണ്ണ് പുരുഷനില്‍നിന്ന് എന്താണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്?

മനസ്സില്‍ നൂറുകൂട്ടം കാര്യങ്ങള്‍ കിടന്നു പതഞ്ഞിട്ടും പൂതി പെരുത്ത് കാത്തിരുന്നു അന്ധന്‍ പെണ്ണിനെ വിവരിക്കുന്നതുകേള്‍ക്കാന്‍. പറഞ്ഞു പറ്റിക്കാനാണു ഭാവമെന്നുമനസ്സിലായപ്പോള്‍ ഏറുമാടത്തില്‍നിന്ന് ഉരത്തില്‍പിടിച്ചു തള്ളിയിട്ടു കൊല്ലാന്‍ നോക്കുന്ന ഇരുള്‍ രതിയിലെ ചേട്ടായിയോട് വായനക്കാര്‍ക്കു തോന്നുന്ന വികാരമെന്തായിരിക്കും. വിദ്വേഷമോ? വെറുപ്പോ? അറപ്പോ? സഹതാപമോ?

ഒരന്ധന്‍ പെണ്ണിനെ വിവരിക്കുന്നതു കേള്‍ക്കുന്ന ഭൂമിയിലെ ആദ്യത്തെയും അവസാനത്തെയും ആളായിമാറുന്ന ചേട്ടായിക്കൊപ്പം കാഴ്ചകളില്‍ നിന്നു നിറങ്ങള്‍ വാര്‍ന്നുപോയ അവസ്ഥയിലെത്തുന്നു വായനക്കാരും.

പിന്നെ കറുപ്പും വെളുപ്പുമടര്‍ന്ന് കുട്ടികള്‍ സ്ലേറ്റില്‍ കല്ലുപെന്‍സിലിനു കോറിയിട്ട പടം പോലെ കടല്‍… അടിപ്പലകനൊത്ത് ഒരു ഉല്ലാസക്കപ്പല്‍ കടലിലേക്ക് ആണ്ടുപോകുന്ന കാഴ്ച… ഒടുക്കത്തെ ഒപ്രുശ്മ പോലെ കേട്ട അന്ധന്റെ പെണ്ണുവിവരണം… പിന്നെ പിന്നെ അതും നേര്‍ത്തു നേര്‍ത്തില്ലാതായി….

ഈ ചേട്ടായിയെ കഥയ്ക്കുമുമ്പും നാം കണ്ടിട്ടില്ലേ. തിരയിലോ പഞ്ഞിമരത്തില്‍ കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഏറുമാടത്തിലോ അല്ല. ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളില്‍. നൊറോണ ഇവിടെ കഥാപാത്രങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കുകയല്ല. മുഖംമൂടികള്‍ ഊരിക്കളഞ്ഞ് മനുഷ്യനെ അവതരിപ്പിക്കുകയാണ്. ആസക്തിയുടെ അടങ്ങാത്ത പൂതിയുമായി പമ്മിനടക്കുന്ന ചേട്ടായിമാരുടേതാണ് ലോകം എന്നു കാണിച്ചുതരികയാണ്. അവര്‍ക്കു മരണജലം കൊടുക്കാനുള്ള നിയോഗം ദാനിയേലിനു മാത്രമോ…

ആണും പെണ്ണുമാണു നൊറോണയുടെ അസംസ്‌കൃതവസ്തുക്കള്‍. ആഴക്കടലും ആകാശവുമാണ് ക്യാന്‍വാസ്. എല്ലാ നിറങ്ങളും കൂടിക്കലര്‍ന്നതോ ലയിച്ചുചേര്‍ന്നതോ ആയ ഒറ്റ നിറത്തിലാണു വരകളൊക്കെയും. കടവരാല്‍ എന്ന കഥയിലെ പ്രകാശത്തിന്റെ കാഴ്ച:

കട്ടിലില്‍ കിടന്ന തലയിണയെടുത്ത് ചുമരിലേക്കെറിഞ്ഞിട്ട് അയാള്‍ വയലറ്റുകെട്ടിടത്തിലേക്കു നോക്കി. അലക്കിയ വസ്ത്രങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില്‍, പാഷനിലകളുടെ പച്ചപ്പിനിടയിലൂടെ ഒരു ചുവപ്പു കാറ്റിലാടുന്നു.

ആസക്തിയുടെ ചുവപ്പുതന്നെ നൊറോണയുടെ നിറം. കടവരാലിലെ പ്രകാശനെ ചിമിരി മനസ്സിലാക്കുന്നതുപോലെ ഏതെങ്കിലും പെണ്ണ് എന്നെങ്കിലും ഒരു പുരുഷനെ മനസ്സിലാക്കിക്കാണുമോ. ഭാര്യ ഭര്‍ത്താവിനെ മനസ്സിലാക്കിക്കാണുമോ…

അയലത്തെ ഇരുനില വീട്ടിലെ ബാങ്ക് മാനേജര്‍ മരിച്ചത് അപ്രതീക്ഷിതമായി. മാനേജരുടെ ഭാര്യ വീട്ടില്‍ ഒറ്റയ്ക്കാണ്. ചിമിരി തുണിക്കടയില്‍ ജോലിക്കു പോയതോടെ പകല്‍ പ്രകാശനും വീട്ടില്‍ ഒറ്റയ്ക്കായി. അപ്രാപ്യമായ കനിയെക്കുറിച്ചുള്ള അദമ്യചിന്തകള്‍ പ്രകാശന്റെ മനസ്സില്‍ ആദ്യം വിതയ്ക്കുന്നത് ഭാര്യയായ ചിമിരിതന്നെ; നിങ്ങള്‍ക്കാബാങ്ക് മാനേജരുടെ ഭാര്യയെ വളച്ചുടെ…

പിന്നീടൊരിക്കല്‍ പ്രകാശന്‍തന്നെ ചിമിരിയോടു ചോദിക്കുന്നുണ്ട്-നീയെന്നാത്തിനാ അന്നങ്ങനെ പറഞ്ഞെതെന്ന്? ചിമിരി അപ്പോഴേക്കും അതു മറന്നുപോയിരുന്നു എന്തോന്ന്? ആ ബാങ്ക് മാനേജരുടെ ഭാര്യയെ വളയ്ക്കാന്‍. ഞാനതു കളിയാക്കി പറഞ്ഞതല്ലേ എന്നു ചിമിരി. പെരുമഴയില്‍ കാട്ടുറവപൊട്ടിയതുപോലെ ചിമിരി.

ഇരുള്‍രതിയും കടവരാലും കടന്നു കക്കുകളിയും തൊട്ടപ്പനും. എലേടെ സുഷിരങ്ങളും ആദമിന്റെ മുഴയും പൊണ്ണാച്ചിയും.ഭയാനക സൗന്ദര്യങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന അധോലോകമാണോ അതോ നമ്മുടെ സ്വന്തം ക്രൂര-കാരുണ്യ ലോകമാണോ നോറോണ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്?

‘ഉത്തരം തേടലാണല്ലോ വായന;ജീവിതം പോലെതന്നെ….

കടപ്പാട്: മനോരമ ഓണ്‍ലൈന്‍

കേരളത്തിന്റെ തനതു ആയോധനകലയായ കളരിപ്പയറ്റിനെക്കുറിച്ചും കളരിയിലെ എല്ലാവിധ അഭ്യാസങ്ങളുടെയും പിന്നില്‍ അനുഷ്ഠിച്ചുവരുന്ന ചുവടുവെപ്പുകളുടെയും കൈകാല്‍ പ്രയോഗങ്ങളുടെയും വ്യത്യസ്തമായ കണക്കുകള്‍ വിശദമായി പ്രതിപാദിക്കുന്ന ഒരു അപൂര്‍വ്വ പഠനഗ്രന്ഥമാണ് വളപ്പില്‍ കരുണന്‍ ഗുരുക്കളുടെ കളരിപ്പയറ്റിലെ കണക്കുകള്‍ കളരിപ്രയോഗപ്രകാരം എന്ന  കൃതി. നീണ്ട അറുപതു വര്‍ഷത്തിലധിക കാലം അന്യം നിന്നുവന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു വിജ്ഞാനമേഖലയില്‍ പഠനവും പരിശീലനവും അധ്യാപനവും നടത്തി വന്നിട്ടുള്ള ഒരു കടത്തനാടന്‍ കളരിയഭ്യാസിയും ഗുരുക്കളുമായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചു വന്ന ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താവ് ഭാവി തലമുറകളുടെ ഗവേഷണ പഠനങ്ങള്‍ക്കും മറ്റുമായി രേഖപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു വൈജ്ഞാനിക ഗ്രന്ഥമാണിത്.

ശാരീരിക വിജ്ഞാനത്തിന്റെയും മര്‍മ്മങ്ങളുടെയും അവയ്ക്കു നേരിടുന്ന ക്ഷതങ്ങളുടെയും നല്‍കേണ്ടുന്ന ചികിത്സയുടെയും അതുപോലെ കളരിപ്പയറ്റെന്ന ആയുധാഭ്യാസത്തിന്റെയും അതിലെ വിവിധ രീതികളുടെയും ഗുരുമുഖത്ത് നിന്ന് മാത്രം സ്വായത്തമാക്കാവുന്ന അപൂര്‍വ്വ മുറകളെയുംപറ്റി ആധികാരികമായ രചിച്ചിട്ടുള്ള ഈ കൃതി ഡി.സി ബുക്‌സാണ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്.

ഡോ. രാഘവന്‍ പയ്യനാട് ഈ കൃതിയ്ക്ക് എഴുതിയ ആമുഖം 

ഫോക്‌ലോര്‍ എന്ന സാമൂഹികശാസ്ത്രം മുന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്ന ഒരു പഠനരീതിയുണ്ട്. കൂട്ടായ്മയെ ക്കുറിച്ചു പഠിക്കുന്നത് അതാതു സമൂഹത്തിന്റെ അറിവും കാഴ്ചപ്പാടും വ്യക്തീകരിക്കുന്ന രീതിയിലായിരിക്കണമെന്നതാണത്. അങ്ങനെ വരുമ്പോള്‍ പഠനം, പഠിക്കുന്ന ആളുടെ ആശയാഭിലാഷങ്ങളെ പൂര്‍ത്തീകരിക്കുന്നതിനപ്പുറം ഏതു കൂട്ടായ്മെയക്കുറിച്ചാേണാ പഠിക്കുന്നത് അതിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിനെയും അതിന്റെ ശബ്ദത്തെയും ഒന്നുകൂടി ദൃഢപ്പെടുത്തുന്ന രീതിയിലുള്ള ഒന്നായിരിക്കണം. ഇത്തരം ഒരു പഠനം, പഠിതാവും പാഠ്യസമൂഹവും തമ്മിലുള്ള ഒരു താദാത്മ്യം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ട്. പഠിക്കപ്പെടുന്ന കൂട്ടായ്മയുടെ കണ്ണിലൂടെ കാണാനും കാതിലൂടെ കേള്‍ക്കാനും ഉള്ള ഒരു പരിശീലനം ഇൗ പഠനരീതി ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ട്. അത് അത്ര എളുപ്പമുള്ള കാര്യമല്ല. കാരണം, പഠിതാവ് എന്ന വ്യക്തിയുടെ അഹംബോധത്തെ സംയമനം ചെയ്യാതെ അത് സാധ്യമല്ല എന്നതുതന്നെ.

അതിനു പഠിക്കപ്പെടുന്ന കൂട്ടായ്മയോട് ഉത്തരവാദിത്വവും സഹജഭാവവും ഉണ്ടായിരിക്കണം. കാേളാണിയല്‍ കാലം ബാക്കിവെച്ചുപായ പഠിതാവും പാഠ്യസമൂഹവും തമ്മിലുള്ള ഉടമ-അടിമ(മേലേ നിന്നു താേഴാട്ട് നോക്കുന്ന രീതി)തന്നെയാണ് ഇന്നും വൈജ്ഞാനികരംഗം പിന്‍തുടരുന്നത്. അത് ഒരിക്കലും കൂട്ടായ്മയ്ക്ക് അനുകൂലമായ ഒരു അറിവിനെ ഉത്പ്പാദിപ്പിക്കുന്ന ഒന്നായിരിക്കുകയില്ല. മറ്റു വിഷയങ്ങളെന്നതുപോലെ ഫോക്‌ലോര്‍ വിഷയത്തില്‍ മേല്‍ സൂചിപ്പിച്ച രീതിയിലുള്ള പഠനപ്രവര്‍ത്തനങ്ങളാണ് നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. പഠിതാവ് എന്ന നിലയില്‍, പഠനത്തിന്റെ കര്‍ത്താവ് എന്ന നിലയില്‍തന്നെയാണ് അയാളുടെ പ്രവര്‍ത്തനം.

ഇവിടെ പഠിക്കപ്പെടുന്ന സമൂഹത്തിന്റെ ജീവിതം കര്‍മ്മസ്ഥാനത്തിലാണുണ്ടാവുക. കൂട്ടായ്മെയക്കുറിച്ച് അതിനു പുറത്തുള്ള ഒരാള്‍ കൂട്ടായ്മയെ പ്രതിനിധീകരിച്ചുകൊണ്ട് സംസാരിക്കുന്നതാണ് അതിന്റെ രീതി. ഇവിടെ കൂട്ടായ്മ പൂര്‍ണ്ണമായും നിശ്ശബ്ദമാക്കപ്പെടുകയോ അപരമായ കാര്യങ്ങള്‍ മുഴക്കമുള്ളതാക്കിത്തീര്‍ക്കുകയോ ചെയ്യപ്പെടുന്നുണ്ട്. ഇൗ ഒരു പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് കളരിപ്പയറ്റിലെ കണക്കുകള്‍ കളരിപ്രയോഗപ്രകാരം എന്ന പുസ്തകത്തെ വിലയിരുത്തേണ്ടത്.

പ്രവാസി ലോകത്തെ അറിയപ്പെടുന്ന എഴുത്തുകാരി സബീന എം. സാലിയുടെ ഏറ്റവും പുതിയ കഥാസമാഹാരമാണ് രാത്രിവേര്. ആത്മം, ഉടല്‍നിലകള്‍, ഒരു മഴക്കിപ്പുറത്ത്, കാമ്യം, നായ്‌ക്കൊട്ടാരം, ഭാരതീയം, മയില്‍ച്ചിറകുള്ള മാലാഖ അഥവാ മെലക് താവൂസ്, ഒറ്റയ്ക്ക് ആകാശം ചുമക്കുന്നവള്‍, ഒറ്റയാള്‍ നങ്കൂരം, ചാവേര്‍, രാത്രിവേര്, രാവണഭാവങ്ങള്‍, ജലജ്യാമിതീയങ്ങള്‍, ഹാപ്പി ക്രിസ്തുമസ് എന്നിങ്ങനെ 14 കഥകളാണ് ഈ കൃതിയില്‍ സമാഹരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഡി.സി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ കൃതിയുടെ ആദ്യ പതിപ്പ് പുറത്തിറങ്ങി.

ഈ കൃതിയെക്കുറിച്ച് എഴുത്തുകാരന്‍ സേതു എഴുതുന്നു…

ഒരാള്‍ എപ്പോഴാണ് കഥ എഴുതാനിരിക്കുന്നത്?

“ഒട്ടേറെ ജീവിതാനുഭവങ്ങളുള്ള ഒരാള്‍ക്ക് എപ്പോഴാണ് അവയില്‍ ചിലതൊക്കെ മറ്റുള്ളവരോട് പറഞ്ഞുവയ്ക്കണമെന്ന് തോന്നുന്നത്? ഉത്തരം കിട്ടുക എളുപ്പമാവില്ല. ഒരിക്കലും വിട്ടുപിരിയാത്ത ചില ഓര്‍മ്മകള്‍ ഏതോ പ്രത്യേക നിമിഷത്തില്‍ ഒരാളെ വേട്ടയാടാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോഴാവും ഇതൊക്കെ എവിടെയെങ്കിലും രേഖപ്പെടുത്തി വയ്ക്കാതെ വയ്യെന്ന് തോന്നിപ്പോകുക. അതിനുപുറകില്‍ ഏതെങ്കിലും പ്രത്യേക കഥാപാത്രമോ ഏതെങ്കിലും സവിശേഷമായ കഥാസന്ദര്‍ഭമോ ഉണ്ടായെന്നു വരാം. അങ്ങനെ നേരില്‍ കണ്ട സംഭവങ്ങളോടൊപ്പം കേട്ട കഥകളും കേള്‍പ്പിച്ച കെട്ടുകഥകളുമൊക്കെ കഥകളുടെ രൂപമെടുക്കാറുണ്ടണ്ട്. അത്തരമൊരു വിചിത്രനിമിഷത്തിനു വേണ്ടിയാണല്ലോ പൊതുവേ കഥാകൃത്തുക്കള്‍ കാത്തിരിക്കുന്നത്.

പല നാടുകള്‍ കണ്ട, പല കാഴ്ചകള്‍ കണ്ട, എന്റെ നാട്ടുകാരികൂടിയായ സബീന എം. സാലിയുടെ പക്കല്‍ പറയാനായി അത്തരം കഥകള്‍ ഒരു പാടുണ്ട്. അവ പറയേണ്ടത് എങ്ങനെയെന്ന് നന്നായറിയുകയും ചെയ്യാം. കവിത തുളുമ്പുന്ന ശൈലിയില്‍ അനായാസമായി അവരങ്ങനെ കഥ പറഞ്ഞുപോകുന്നു. വികാരതീവ്രമാകേണ്ട ചിലയിടങ്ങളില്‍ കാവ്യഭാവനയോടുള്ള ഭ്രമം കൂടുന്നുവോയെന്ന സംശയം മാത്രം ബാക്കി. അതുകൊണ്ടുതന്നെ സബീനയ്ക്ക് കൂടുതല്‍ ചേരുന്നത് കഥയെക്കാള്‍ കവിതയായിരിക്കുമോ എന്നുകൂടി തോന്നിപ്പോകാറുണ്ട്. എന്തായാലും, അതിസൂക്ഷ്മമായ നിരീക്ഷണപാടവം അവരുടെ കൈമുതലാണ്. പുരാതനദില്ലിയിലെ ചേരികളായാലും വെല്ലിങ്ടണ്‍ ദ്വീപിലെ ബ്രിസ്റ്റോ മ്യൂസിയത്തിലെ പ്രദര്‍ശനമുറിയായാലും അറബിനാട്ടിലെ ഒട്ടേറെ സവിശേഷതകളായാലും ഒന്നും അവരുടെ കാഴ്ചയില്‍നിന്ന് വിട്ടുപോകുന്നില്ല. അവയെല്ലാം കഥാഗാത്രത്തില്‍ ചേരേണ്ടവിധം വിളക്കിച്ചേര്‍ക്കുന്ന കാര്യത്തില്‍ അവര്‍ വിജയിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഈ സമാഹാരത്തിലെ പതിന്നാലു കഥകളില്‍ മിക്കതും അനുവാചകനെ എവിടെയോ ഒക്കെ സ്പര്‍ശിക്കുന്നു.

സ്ത്രീപുരുഷബന്ധത്തിലെ ചില സവിശേഷമായ അവസ്ഥകള്‍ തന്നെയാണ് പല കഥകളിലെയും അടിസ്ഥാന പ്രമേയം. ഇക്കാര്യത്തില്‍ ഏറെ വ്യത്യസ്തരാണ് ഇതിലെ വിവിധ പ്രണയജോടികള്‍. തീര്‍ത്തും കാല്പനികമായ ഒരു പഴയ പ്രേമത്തിന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ പുതുക്കാനായി ഈ പഴയ ദ്വീപില്‍ എത്തിപ്പെടുന്നയാളെ കാത്തിരിക്കുന്നതാകട്ടെ ഒരു പൊതുസുഹൃത്തില്‍നിന്ന് കിട്ടുന്ന അസുഖകരമായ വാര്‍ത്തയാണ്. തങ്ങളുടെ സ്‌നേഹത്തിന്റെ വിശുദ്ധി ഒരിക്കലും നഷ്ടപ്പെടരുതെന്നും തങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ശരീരം ഒരിക്കലും കടന്നുവരരുതെന്നും മോഹിക്കുന്നവരാണവര്‍. ഒടുവില്‍ ഇതിലെ രോഗാതുരയായ ദുരന്തനായിക ഒരു മറുപിറവിയിലൂടെയെന്നോണം അയാളുടെ കുഞ്ഞിന്റെ രൂപമെടുക്കുന്നുവെന്ന സൂചനവരെ നല്‍കുന്നുണ്ട് കഥാകൃത്ത്. കാരണം, ആ മരണമറിയുന്ന അതേ നേരത്താണല്ലോ അയാളുടെ ഭാര്യ പ്രസവിക്കുന്നത്. ഒരിക്കലും പൂക്കില്ലെന്ന് കരുതുന്ന മരങ്ങള്‍പോലും പുഷ്പിക്കുന്ന ‘ഒരു മഴയ്ക്കിപ്പുറത്ത്’ എന്ന മനോഹരമായ കഥയിലെ കാല്പനിക പ്രണയം ഒരുപക്ഷേ, പുതിയ തലമുറയുടെ പ്രണയസങ്കല്പങ്ങള്‍ ക്കപ്പുറമായിരിക്കും. മറ്റൊരു കഥയില്‍ കാമിനികാമുകന്മാരുടെ കൂടിച്ചേരല്‍ സംഭവിക്കുന്നതാകട്ടെ വേറൊരു തരത്തിലാണ്. തന്റെ യൗവനകാലത്തെ കാമുകനെ പിന്നീട് കണ്ടെത്താനായി ഒരു സ്ത്രീ അഭയം പ്രാപിക്കുന്നത് സോഷ്യല്‍ മീഡിയയെയാണ്. ഒടുവില്‍ തികച്ചും യാദൃച്ഛികമായി അതേ ഛായയുള്ള അയാളുടെ മകനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നത് ഒരു ആശുപത്രിയില്‍വെച്ചാണ്. അപ്പോള്‍ എന്നോ കൈവിട്ടുപോയ പ്രണയത്തിന്റെ ചൂടും ചൂരും അവളറിയുന്നു. ഏറെ പാടുപെട്ട് പ്രസിദ്ധയായ ഒരു കവയിത്രിയുമായി അഭിമുഖത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടുന്ന പെണ്‍കുട്ടിക്ക് പകര്‍ന്നുകിട്ടുന്ന പ്രേമകഥയാണെങ്കില്‍ അതിവിചിത്രമാണ്.

സ്ത്രീപുരുഷബന്ധത്തിന്റെ ഒരു വികൃതമായ വശം ‘കാമ്യം’ എന്ന കഥയില്‍ കാണാവുന്നതാണ്. ഒരു കുട്ടിക്കുവേണ്ടി ദാഹിക്കുന്ന സമ്പന്നയായ അറബിസ്ത്രീ അതു നേടിയെടുക്കാനായി ഭര്‍ത്താവില്ലാത്ത നേരത്ത് വീട്ടുജോലിക്കാരനുമായി കിടക്ക പങ്കിടാന്‍വരെ തയ്യാറാകുന്നു. ഇത്തരത്തില്‍ ഒരു വൈകാരികബന്ധവുമില്ലാതെ ശരീരം അതിന്റെ കര്‍മ്മം നിര്‍വ്വഹിക്കുമ്പോള്‍ അയാള്‍ പശ്ചാത്തപിക്കുകയാണ്. ഇങ്ങനെ സ്ത്രീപുരുഷബന്ധത്തെ പല കോണുകളിലൂടെ നോക്കിക്കാണാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് കഥാകൃത്ത്. മിക്കതിലും തന്റെ പ്രണയത്തിനുവേണ്ടി എന്തും സഹിക്കാന്‍ തയ്യാറുള്ള കഥാപാത്രങ്ങളെ കാണാനാകും. ‘ആരൊക്കെ എങ്ങനെയൊക്കെ വ്യാഖ്യാനിച്ചാലും എനിക്ക് നിന്നോടു ചേരാതിരിക്കാനാവില്ല. മുറിവുകളൊക്കെയും നമുക്ക് പൂക്കളായി വിവര്‍ത്തനം ചെയ്യാം’ എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കാമുകന്‍ ചേര്‍ത്തു പിടിക്കുമ്പോഴാണ് അക്രമിയുടെ വെടിയുണ്ട അവളെ വീഴ്ത്തുന്നത്. അതുപോലെ ഒരു ശ്രീലങ്കന്‍ പെണ്‍കുട്ടിയുടെ ദയനീയമായ ചിത്രവും ഇതില്‍ വരച്ചിടുന്നുണ്ട്.

മറ്റുചില കഥകളില്‍ വ്യത്യസ്തമായ വിഷയങ്ങള്‍ കടന്നുവരുന്നുണ്ട്. ‘ചാവേര്‍’ എന്ന കഥയില്‍ സമൂഹത്തെ ബോധവല്‍ക്കരിക്കാനായി തെരുവുനാടകങ്ങളുമായി ഇറങ്ങിപ്പുറപ്പെടുന്ന ഒരുസംഘം ചെറുപ്പക്കാര്‍ക്ക് ഒരു ക്ഷേത്രപരിസരത്തുനിന്ന് ഒരു തേക്കിലപ്പൊതിയില്‍ കിട്ടുന്നത് ചോരയൊലിക്കുന്ന നാവും കൈപ്പത്തിയുമാണ്. പിന്നീട് വാഴുന്നോര്‍ക്കെതിരായ പ്രതിഷേധമായി ഇവയൊക്കെ നിവേദ്യമായി അര്‍പ്പിച്ച ചെറുപ്പക്കാരനെ അവര്‍ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. സമകാലീന സമൂഹ ത്തില്‍ ഫാസിസ്റ്റ് സമൂഹത്തിന്റെ പ്രതിനിധിയെ ഇവിടെ നമുക്ക് കാണാ നാകുന്നു. ഇതുപോലെ സമകാലീനപ്രാധാന്യമുള്ള വിഷയങ്ങളായ സമ്പന്നവര്‍ഗ്ഗത്തിന്റെ നായപ്രേമവും പേപിടിച്ച നായകളുടെ കടിയേല്‍ ക്കുന്ന നാട്ടിന്‍പുറങ്ങളിലെ സാധാരണക്കാരുടെ ദൈന്യതയും മലമ്പ്രദേശങ്ങളിലെ ഉരുള്‍പൊട്ടല്‍ മൂലമുണ്ടാകുന്ന നാശനഷ്ടങ്ങളുമൊക്കെ തിളക്കമുള്ള ചിത്രങ്ങളായി കടന്നുവരുന്നുണ്ട്.

പാരായണക്ഷമമാണ് ഇതിലെ പതിന്നാലു കഥകളും, കൈത്തഴക്കമുള്ള ഒരു കഥാകാരിയെപ്പോലെ അനായാസമായി കഥ പറഞ്ഞു പോകുന്നുണ്ട് സബീന സാലി എന്ന പ്രവാസി എഴുത്തുകാരി. മികച്ച നിരീക്ഷപാടവവും ഭാഷാസ്വാധീനവുമുള്ള ഈ എഴുത്തുകാരിക്ക് ഇനിയും ഏറെദൂരം പോകാനാകുമെന്നുതന്നെയാണ് എന്റെ വിശ്വാസം.

ഇതൊരു പഠനമോ അവതാരികയോ അല്ല. പുതിയ തലമുറയിലെ ഒരു കഥാകാരിയുടെ കഥകളിലേക്കുള്ള ഒരു ചെറുപ്രവേശിക മാത്രം.”

                                              സേതു

മലയാള സാഹിത്യത്തിലെ പ്രശസ്ത നോവലിസ്റ്റും ചെറുകഥാകൃത്തുമായ യു.കെ കുമാരന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ ചെറുകഥാസമാഹാരമാണ് പ്രിയപ്പെട്ട കഥകള്‍. ജീവിതം എന്ന വന്‍കരയിലെ ഒരു തുരുത്തു മാത്രമല്ല മനുഷ്യനെന്നും അനുഭവം എന്ന അപ്രമാദിതമായ വൈകാരികാവസ്ഥയിലൂടെ അദൃശ്യസഞ്ചാരിയായി അവന്‍ മാറുന്നുവെന്നും അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന കഥകളാണ് ഈ സമാഹാരത്തിലുള്ളത്. സമൂഹപര്‍വ്വം, വ്യക്തിപര്‍വ്വം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു ഭാഗങ്ങളില്‍ ശ്രദ്ധേയങ്ങളായ 35 കഥകളാണ് ഈ കൃതിയില്‍ സമാഹരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഡി.സി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്ന  പ്രിയപ്പെട്ട കഥകളുടെ ആദ്യ പതിപ്പ് ഇപ്പോള്‍ പുറത്തിറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.

1950 മെയ് 11-ന് കോഴിക്കോട് ജില്ലയിലാണ് യു.കെ. കുമാരന്റെ ജനനം. ഗുരുവായൂരപ്പന്‍ കോളെജില്‍നിന്നും സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തില്‍ ബിരുദം. തുടര്‍ന്ന് പത്രപ്രവര്‍ത്തനത്തിലും പബ്ലിക് റിലേഷന്‍സിലും ഡിപ്ലോമ. വീക്ഷണം വാരികയില്‍ പത്രപ്രവര്‍ത്തകനായിട്ടായിരുന്നു തുടക്കം. വാരികയുടെ അസി. എഡിറ്ററും കേരള കൗമുദി കോഴിക്കോട് യൂണിറ്റ് ചീഫും ആയിരുന്നു. വയലാര്‍ അവാര്‍ഡ്, എസ്. കെ പൊറ്റെക്കാട് അവാര്‍ഡ്, കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാര്‍ഡ് തുടങ്ങി നിരവധി പുരസ്‌കാരങ്ങള്‍ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. തക്ഷന്‍കുന്ന് സ്വരൂപം, റെയില്‍പ്പാളത്തില്‍ ഒരു കുടുംബം ധ്യാനിക്കുന്നു, ഒരാളേ തേടി ഒരാള്‍, ഒറ്റയ്‌യ്‌ക്കൊരു സ്ത്രീ ഓടുന്നതിന്റെ രഹസ്യമെന്ത്?, ഒരു ബന്ധു കാത്തിരിക്കുന്നു, എല്ലാം കാണുന്ന ഞാന്‍, ഓരോ വിളിയും കാത്ത്, ഒറ്റവാക്കില്‍ ഒരു ജീവിതം തുടങ്ങി നാല്‍പതോളം കൃതികള്‍ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

ഡി.സി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച യു.കെ കുമാരന്റെ കൃതികള്‍ വായിയ്ക്കാന്‍ സന്ദര്‍ശിക്കുക

ഹൃദയത്തെ പൊള്ളിക്കുന്ന ഓര്‍മ്മകള്‍ കോര്‍ത്തിണക്കി ബാലചന്ദ്രന്‍ ചുള്ളിക്കാട് തയ്യാറാക്കിയിരിക്കുന്ന അനുഭവക്കുറിപ്പുകളുടെ സമാഹാരമാണ് ചിദംബര സ്മരണ. മലയാള ഭാഷയുടെ ശക്തിസൗന്ദര്യങ്ങള്‍ അനുഭവിപ്പിക്കുന്നതാണ് ബാലചന്ദ്രന്‍ ചുള്ളിക്കാടിന്റെ തീക്ഷ്ണതയേറിയ അനുഭവങ്ങളുടെ ഈ സമാഹാരം.

യുവത്വത്തിന്റെ ലഹരിയായി മാറിയ രചനകളാണ് ബാലചന്ദ്രന്‍ ചുള്ളിക്കാടിന്റേത്. തീക്ഷ്ണ വികാരങ്ങളുടെ അമ്ലത്തിരകളാല്‍ പൊള്ളിക്കുന്ന ആ ഭാഷയുടെ തീവ്രത അനുഭവക്കുറിപ്പുകളേയും വ്യത്യസ്ഥമാക്കുന്നു. ജീവിതഗന്ധിയായ 38 ലേഖനങ്ങളുടെ സമാഹാരമാണ് ചിദംബരസ്മരണ. മനസ്സില്‍ അവശേഷിക്കുന്ന ഹൃദയസ്പര്‍ശിയായ ജീവിതരംഗങ്ങള്‍ക്ക് കവി വാഗ്‌രൂപം നല്‍കിയപ്പോള്‍ മലയാളത്തിന് ലഭിച്ചത് ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പുകളുടെ പച്ചയായ ആവിഷ്‌കാരമാണ്. ബാലചന്ദ്രന്‍ ചുള്ളിക്കാട് എന്ന കവിയുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു കാലഘട്ടം ആവഷ്‌കരിക്കുന്ന ലേഖനങ്ങളാണിത്. വായിയ്ക്കുമ്പോള്‍ ജീവിതത്തിന്റെ ചില സന്ധികളില്‍ കണ്ടുമുട്ടിയിട്ടുണ്ടല്ലോ എന്നു സംശയം ജനിപ്പിക്കുന്ന ചില കഥാപാത്രങ്ങളെ വ്യത്യസ്ത ലേഖനങ്ങളിലൂടെ ചുള്ളിക്കാട് നമുക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു. കണ്ണീരുപ്പു കലര്‍ന്ന ഓര്‍മ്മയായി അവര്‍ എന്നും വായനക്കാരന്റെ മനസ്സിനെ വേട്ടയാടുകയും ചെയ്യും.

ജീവിതത്തിലെ പ്രതിസന്ധികളില്‍ പകച്ചുനിന്ന സന്ദര്‍ഭങ്ങളും സത്യസന്ധമായി ചുള്ളിക്കാട് തുറന്നുപറയുന്നു. കോളേജ് പഠനകാലത്തുകാലത്തു തന്നെ വിവാഹം കഴിച്ച കവി നേരിട്ട പ്രതിസന്ധികളെക്കുറിച്ചും രാഷ്ട്രീയബന്ധങ്ങളുടെ പേരില്‍ വീട്ടില്‍നിന്ന് തിരസ്‌കൃതനായതിനെക്കുറിച്ചും, പിന്നീട് നയിച്ച അലസ സജീവിതത്തെക്കുറിച്ചും, പിറക്കാനിരുന്ന മകനെ ഗര്‍ഭച്ഛിദ്രത്തിലൂടെ ഇല്ലാതാക്കിയ കഥ മുതല്‍ അലഞ്ഞുതിരിഞ്ഞ് നടന്ന കാലഘട്ടവും ജോലിക്ക് കയറിക്കഴിഞ്ഞുള്ള അനുഭവങ്ങളും വരെ ചുള്ളിക്കാട് ചിദംബര സ്മരണയില്‍ വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. കവിയെന്ന നിലയിലുള്ള അനുഭവങ്ങളും ചുള്ളിക്കാട് ചിദംബരസ്മരണയില്‍ വിവരിക്കുന്നു.

മലയാളത്തിലെ ഒരു പ്രമുഖ ഒരു വാരികയില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്ന ഈ കുറിപ്പുകള്‍ 1998-ലാണ് ആദ്യമായി പുസ്തകരൂപത്തില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നത്. എല്ലാത്തരം വായനക്കാര്‍ക്കും ഇഷ്ടമാകുന്ന രചനാ ശൈലിയാണ് ചിദംബര സ്മരണയെ ഇത്രയും ജനകീയമാക്കിയത്. 2001-ലാണ് ഈ കൃതിയുടെ ആദ്യ പതിപ്പ് പുറത്തിറങ്ങുന്നത്.

ഡി സി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ബാലചന്ദ്രന്‍ ചുള്ളിക്കാടിന്റെ മറ്റ് കൃതികള്‍

പര്‍വ്വതത്തിന്റെ നെറുകയില്‍ വെള്ളിത്തൊപ്പിപോലെയും ചരിവുകളില്‍ വെള്ളത്തുണി വിരിച്ചതുപോലെയും മഞ്ഞ് കനംകെട്ടി കിടക്കുകയാണ്. മൂടല്‍മഞ്ഞ് വന്ന് ഇടയ്ക്കിടെ പര്‍വ്വതത്തെ മറയുന്നുണ്ട്. ഒരേ സൂര്യപ്രകാശമാണ് മഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്നതും അതിനെ ഉരുക്കിക്കളയുന്നതും. സൂര്യപ്രഭയേറ്റ് വെട്ടിത്തിളങ്ങി നില്ക്കുന്ന പര്‍വ്വതത്തിന്റെ അലൗകിക സൗന്ദര്യത്തിന് മുന്നില്‍ ആരും മയങ്ങിപ്പോകും…

പഞ്ചകൈലാസങ്ങളില്‍ വെച്ച് ഏറ്റവും സുപ്രധാനമായ ആദികൈലാസ പര്‍വ്വതം ഉത്തരാഖണ്ഡിലെ പിത്രോഗഡ് ജില്ലയിലെ ഇന്തോ-തിബത്ത് അതിര്‍ത്തിയിലാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ഹിമാലയ യാത്രകളില്‍ വെച്ച് ഏറെ കഠിനമേറിയതാണ് ആദികൈലാസയാത്ര. അതീവ പരിശുദ്ധിയോടെ കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്ന ഇവിടം പരമശിവന്റെ ഏറ്റവും പഴക്കമേറിയ ആവാസസ്ഥാനമെന്നറിയപ്പെടുന്നു. ഹിമവാന്റെ മടിത്തട്ടിലേക്ക് ബാബു ജോണ്‍ നടത്തിയ യാത്രയുടെ അപൂര്‍വ്വസുന്ദരമായ വിവരണമാണ് ആദികൈലാസ യാത്ര  ആദികൈലാസ ദര്‍ശനത്തിന്റെ അഭൗമസുന്ദര കാഴ്ചയുടെ വിരുന്നൊരുക്കുന്നതിനോടൊപ്പം പര്‍വ്വതീയ ജനവിഭാഗങ്ങളുടെ സംസ്‌കാരവും ജീവിതവും ചരിത്രവും മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ കൂടി ഈ പുസ്തകം സഹായിക്കുന്നു. ഡി.സി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്ന ആദികൈലാസയാത്രയുടെ ആദ്യ പതിപ്പ് ഇപ്പോള്‍ വായനക്കാര്‍ക്ക് ലഭ്യമാണ്.

ആദികൈലാസയാത്രയുടെ ആമുഖത്തില്‍ ലേഖകന്‍ എഴുതുന്നു…

ഒരിക്കല്‍ രുദ്രനാഥില്‍നിന്നും തിരിച്ചിറങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു കുന്നുകയറി ഏകനായി ഒരു മനുഷ്യന്‍ മുകളിലേക്കു നടന്നുവരുന്നതു കണ്ടു. കാവിമുണ്ടും ഉടുപ്പുമാണ് വേഷം. ഉടുപ്പിനു പുറത്ത് കൈയില്ലാത്തകറുത്ത കമ്പിളിബനിയന്‍ ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. കഴുത്തിലൊരു കമ്പിളി മഫ്‌ളറും കാലില്‍ തേഞ്ഞുപഴകിയചെരുപ്പുമുണ്ട്. നടന്നുനടന്നാണ് ഈ പരുവമായതെന്ന് ചെരുപ്പ് അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ട്. കത്തിനില്ക്കുന്ന സൂര്യഭഗവാനെ തടുക്കാനായി കുട ചൂടിയിട്ടുണ്ട്. കുടശീലയുടെ മടക്കുഭാഗങ്ങള്‍ നരച്ചു വെളുത്തിട്ടാണ്. വടിയുടെ സഹായത്തോടെയാണ് കുന്നുകയറുന്നത്. മുഖാമുഖം എത്തിയപ്പോള്‍ കടന്നുപോകാനായി വഴിമാറി നിന്നു. കാഴ്ചയില്‍ ഒരു മലയാളിലക്ഷണം തോന്നിയതു കൊണ്ടാവാം ഒരു മുഖവുരയുംകൂടാതെ മുകളില്‍ കാലാവസ്ഥ എങ്ങനെയുണ്ടെന്ന ഒരു ചോദ്യംഅദ്ദേഹം എന്റെ നേരേ തൊടുത്തുവിട്ടത്. വേഷത്തിലൊരു മലയാളിലക്ഷണം പറയാന്‍കഴിയാത്തതിനാല്‍ ലേശം അത്ഭുതത്തോടെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു, കേരളത്തില്‍ എവിടെ നിന്നാണ്? നാട് പാലക്കാടാണെന്ന് ആ മനുഷ്യന്‍ പറഞ്ഞു. മുകളില്‍ മഴയൊട്ടുമില്ല. പക്ഷേ, തണുപ്പ് വളരെ കൂടുതലാണെന്ന എന്റെ മറുപടി സംഭാഷണങ്ങളുടെ ഒരു ചില്ലുജാലകം തുറന്നുകൊണ്ടായിരുന്നു.

ഞാനദ്ദേഹത്തെ ശ്രദ്ധിച്ചു. നീണ്ടുമെലിഞ്ഞ ഒരു ഇടത്തരം മനുഷ്യന്‍. ഇളം കറുപ്പുനിറം. നല്ല അദ്ധ്വാനിയാണെന്ന് ശരീരവും അതിന്റെ അവശേഷിപ്പുകളുള്ള ലേശം ചുളിവുവീണ മുഖവും കുഴിയിലാണ്ട കണ്ണുകളും വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. പ്രായം എഴുപത് കടന്നിട്ടുണ്ടാകുമെന്നു കാഴ്ചയില്‍ തോന്നി. കയ്യില്‍ കാര്യമായ ഭാണ്ഡക്കെട്ടുകളൊന്നുമില്ല. തോളില്‍ വളരെ പഴക്കം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു ഇടത്തരം ബാഗുണ്ട്. അതിന്റെ പുറത്ത് ഏതു മഞ്ഞിന്‍പാളിയുടെ പുറത്തും വിരിച്ചു കിടന്നുറങ്ങാവുന്ന കട്ടിയുള്ള ഒരു പോളിത്തീന്‍ ഷീറ്റ് ചുരുട്ടിക്കെട്ടി വെച്ചിട്ടുണ്ട്.നാട്ടില്‍ അമ്പതുസെന്റ് ഭൂമിയുണ്ട്. അതിലെ കൃഷിപ്പണികൊണ്ട് കഴിഞ്ഞുകൂടുന്നു. ഗൃഹസ്ഥനാണ്. ഇരുപതിലധികം വര്‍ഷങ്ങളായി മുടക്കംകൂടാതെ ഹിമാലയമേഖലയിലൂടെ കറങ്ങിത്തിരിയുന്നു. മറ്റുതീര്‍ത്ഥസ്ഥലങ്ങളില്‍ പോകാറുണ്ടെങ്കിലും ഹിമാലയമേഖല തന്നെയാണ് മുഖ്യ സഞ്ചാരകേന്ദ്രം.ചെറിയ കൃഷിയില്‍നിന്നുള്ള തുച്ഛവരുമാനംകൊണ്ട് കുടുംബം പുലര്‍ത്തുന്നതോടൊപ്പം അതില്‍ നിന്നും ഒരു ചെറിയ തുക സഞ്ചാരത്തിനായി നീക്കിവെക്കുന്നു.

തീവണ്ടിയിലും ബസ്സിലും കാല്‍നടയുമായാണ് സഞ്ചാരം. വീട്ടില്‍ നിന്ന് ഗോതമ്പ് ഉണക്കി വറുത്തുപൊടിച്ചു ശര്‍ക്കരചേര്‍ത്തു തയ്യാറാക്കുന്ന സക്തുമാവ് ആവശ്യത്തിന് കരുതും. അത് ദീര്‍ഘനാള്‍ കേടുകൂടാതെയിരിക്കും. പണ്ട് വഴിയില്‍ ഭക്ഷണം കിട്ടാന്‍ മാര്‍ഗ്ഗമില്ലാതിരുന്ന കാലത്ത് തീര്‍ത്ഥാടകര്‍ വിശപ്പടക്കിയിരുന്നത് ഈ സക്തുമാവുകൊണ്ടാണ്.യാത്രയ്ക്കിടയില്‍ പാചകത്തിനുസൗകര്യമുള്ള ചില ഇടത്താവളങ്ങളുണ്ട്. അവിടെ ഗോതമ്പുമാവും അരിയും പരിപ്പും ഉപ്പും വിറകുംഒക്കെ വില്ക്കുന്ന കടകളും അവയൊക്കെ സൗജന്യമായി നല്കുന്ന സര്‍ക്കാര്‍സംവിധാനങ്ങളും ആശ്രമങ്ങളും സന്നദ്ധസംഘടനകളുമുണ്ടായിരുന്നു. അത്തരം ഇടത്താവളങ്ങളില്‍ തീര്‍ത്ഥാടകര്‍ തമ്പടിച്ച്ഭക്ഷണം പാകംചെയ്തു കഴിച്ചിരുന്നു. അതിനു സൗകര്യമില്ലാത്ത വഴിയില്‍ സക്തുമാവായിരുന്നു അവരുടെ ആശ്രയം. വളരെ അപൂര്‍വ്വ അവസരങ്ങളില്‍ മാത്രമേ പണംകൊടുത്തു തങ്ങുകയോ ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയോ ചെയ്യാറുള്ളൂ. ചിലപ്പോള്‍ ചെന്നെത്തുന്ന ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍തന്നെ രാത്രി കഴിച്ചുകൂട്ടാറുണ്ട്. വളരെ തണുപ്പായതിനാല്‍ അത് അത്യന്തം ദുഷ്‌കരമാണ്. കൈലാസ മാനസസരോവര യാത്രക്കിടയില്‍ ഒരു കമ്പിളിമാത്രം പുതച്ച് തുറസ്സായ സ്ഥലങ്ങളില്‍ കൊടുംതണുപ്പു സഹിച്ച് പല ദിവസങ്ങളും തള്ളിനീക്കേണ്ടിവന്ന അവസ്ഥയെപ്പറ്റി കൈലാസയാത്ര എന്ന പുസ്തകത്തില്‍ തപോവന സ്വാമികള്‍ പറയുന്നുണ്ട്. നിരന്തര സഞ്ചാരത്തിലൂടെ ഓരോ സ്ഥലത്തും സൗജന്യമായിതങ്ങാന്‍ കഴിയുന്ന, ഭക്ഷണം ലഭിക്കുന്ന കേന്ദ്രങ്ങളെപ്പറ്റി ഇദ്ദേഹത്തിന് ഇപ്പോള്‍ നല്ല നിശ്ചയമാണ്.

സൗജന്യതാമസവും ഭക്ഷണവും ലഭിക്കുന്ന കേന്ദ്രങ്ങള്‍ വര്‍ഷം കഴിയുന്തോറും കുറഞ്ഞുവരുന്നുഎന്നാണ് ഇദ്ദേഹം പറയുന്നത്. കാളികംബ്ലിവാല ആശ്രമംപോലും ഇപ്പോള്‍ താമസത്തിന് ചെറിയവാടക ഈടാക്കിത്തുടങ്ങി. വാഹനനിരക്കിലെ വര്‍ദ്ധന, താമസത്തിനു വേണ്ടിവരുന്ന ചെലവ് തുടങ്ങിയവയൊക്കെ ഓരോ വര്‍ഷവുംകൂടിക്കൂടി വരികയാണെന്നതാണ് ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ സങ്കടം.

ഇരുപത് ഇരുപത്തഞ്ചു ദിവസം നീളുന്നതാണ് ഓരോ യാത്രയും. പിന്നിട്ട വഴികളില്‍ക്കൂടെത്തന്നെയാണ് പലപ്പോഴും സഞ്ചാരം. പുതുമയ്ക്കായി എന്തെങ്കിലും കണ്ടെത്തും. ബസ്സുള്ളവഴിയാണെങ്കിലും പഴയപോലെ കാല്‍നടയായി പോകും. ചില ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ ദിവസങ്ങളോളം ചെലവഴിക്കും. ഇപ്പോള്‍ ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചിട്ട് പത്തു ദിവസം കഴിഞ്ഞു. ഹരിദ്വാര്‍വരെ തീവണ്ടിയില്‍ സാധാരണ ക്ലാസ്സില്‍ വന്നു. അവിടെനിന്നും ബസില്‍ കേദാറിലെത്തി. അവിടെ രണ്ടു ദിവസം തങ്ങി.അവിടെനിന്നുമാണ് ഇങ്ങോട്ടു വരുന്നത്. ഇന്നു രാത്രി രുദ്രനാഥില്‍ തങ്ങും. നാളെ രാവിലെ തിരിച്ചിറങ്ങി നേരേ ബദരിക്കു പോകും. ബദരിയില്‍ രണ്ടു ദിവസം തങ്ങും.പിന്നീട് കാല്‍നടയായി ഹരിദ്വാറിനിടയിലുള്ള എല്ലാ നദീസംഗമങ്ങളിലും, വിഷ്ണുപ്രയാഗ്, നന്ദപ്രയാഗ്, കര്‍ണ്ണപ്രയാഗ്, രുദ്രപ്രയാഗ്,ദേവപ്രയാഗ് തുടങ്ങിയ പ്രയാഗകളില്‍ സ്‌നാനംചെയ്ത് ഹരിദ്വാറിലെത്തി നാട്ടിലേക്കു മടങ്ങാനാണ് ലക്ഷ്യമിട്ടിരിക്കുന്നത്. ഇവിടെയുള്ളതെല്ലാം പുണ്യനദികളാണ്. ഇതിനുമുമ്പും ബദരിക്ക് നടന്നുപോയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, എല്ലാ പ്രയാഗകളിലുംഇറങ്ങി സ്‌നാനം കഴിച്ചിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് ഇത്തരത്തിലൊരു തീര്‍ത്ഥാടനത്തെപ്പറ്റി ആലോചിച്ചത്.

പവിത്രജലമുള്‍ക്കൊള്ളുന്ന നദി, ജലാശയം, പുണ്യസ്ഥലം, ജലം എന്നൊക്കെയാണ് തീര്‍ത്ഥമെന്ന വാക്കിനര്‍ത്ഥം. അതുകൊണ്ട് പുണ്യജലമൊഴുകുന്ന നദികളിലെ സ്‌നാനം തീര്‍ച്ചയായും ഒരു തീര്‍ത്ഥാടകന് വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ്. മഹാഭാരതം വനപര്‍വ്വത്തിലെ തീര്‍ത്ഥയാത്രാപര്‍വ്വത്തില്‍തെക്കും വടക്കും, കിഴക്കും പടിഞ്ഞാറും ഒക്കെയുള്ള പുണ്യസ്ഥലങ്ങളെപ്പറ്റി പറയുന്നുണ്ട്. അതോടൊപ്പം അഗ്നിപുരാണത്തിലും മറ്റുപലയിടത്തും തീര്‍ത്ഥസ്ഥലങ്ങളെപ്പറ്റി പരാമര്‍ശങ്ങളുണ്ട്. ഹിമാലയ മേഖലകളിലെ ശ്രീപര്‍വ്വതത്തില്‍ മഹാദേവന്‍ ദേവിയോടുകൂടി വസിക്കുന്നതായും മേരു, മൈനാകം തുടങ്ങി അനേകം പര്‍വ്വതങ്ങളും, തീര്‍ത്ഥങ്ങളും ബദരിയും ഹരിദ്വാറും ഭാഗീരഥിനദിയും ഗംഗാനദിയും ഒക്കെ തീര്‍ത്ഥസ്ഥലങ്ങളാണെന്ന് തീര്‍ത്ഥയാത്രാപര്‍വ്വത്തില്‍ പറയുന്നുണ്ട്. മൂന്നു രാവ് ഉപവാസം ചെയ്യാതിരിക്കുകയോ, തീര്‍ത്ഥയാത്ര ചെയ്യാതിരിക്കുകയോ,സ്വര്‍ണ്ണഗോദാനം ചെയ്യാതിരിക്കു
കയോ ചെയ്യുന്നവന്‍ ദരിദ്രനായി ഭവിക്കും എന്നാണ് തീര്‍ത്ഥയാത്രാ പര്‍വ്വം പറയുന്നത്. ഉപവാസം ഈമനുഷ്യന്‍ സ്ഥിരം അനുഷ്ഠിക്കുന്നുണ്ട്. കാരണം മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും ഭക്ഷണം കിട്ടാറില്ല. സ്വര്‍ണ്ണഗോദാനം പോയിട്ട് കളിമണ്‍ ഗോദാനത്തിനുപോലും പാങ്ങില്ല. അതിനെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കാനേ കഴിയില്ല. ഒരുപക്ഷേ കൂടുതല്‍ ദരിദ്രനായി ഭവിക്കാതിരിക്കാന്‍ ഈ സ്‌നാനം ഉപകരിക്കപ്പെടുമെന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ടാണോ എന്തോ അദ്ദേഹം ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചിരിക്കുന്നതെന്നറിയില്ല. ഇതിനൊക്കെ എത്ര ദിവസംഎടുക്കുമെന്നോ, ഹരിദ്വാറിലെന്നെത്തുമെന്നോ ഒരു നിശ്ചയവുമില്ല. എത്തുമ്പോള്‍ എത്തട്ടെ എന്നതിനപ്പുറം ഒരു കണക്കുകൂട്ടലുമില്ല. എത്തുമ്പോള്‍ ഒരു ദിവസം അവിടെ ചെലവഴിച്ച് അടുത്തുകിട്ടുന്ന തീവണ്ടിക്ക് നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങാനാണ് പരിപാടി. നാട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍ അടുത്ത കൃഷിപ്പണിക്കുള്ള കാലമായിരിക്കും. പിന്നെ മനസ്സും ശരീരവും മുഴുവന്‍ കൃഷിയിലാണ്. അതില്‍ നിന്നു കിട്ടുന്ന വരുമാനത്തിന്റെ ഒരു പങ്ക് ഒരു കളിമണ്‍ വഞ്ചിയില്‍ സൂക്ഷിക്കും. അടുത്തവര്‍ഷത്തെ യാത്രയ്ക്കുള്ള നിക്ഷേപമാണത്. ഈ മനുഷ്യന്‍ നേടുന്ന ശാരീരികവും മാനസികവുമായസാക്ഷാത്കാരം എന്താവും. ഞാന്‍ അദ്ദേഹത്തോടു ചോദിച്ചു. എന്താണ് ഈ യാത്രയുടെ ഉദ്ദേശ്യം. വെറും നാലാം ക്ലാസ്‌വരെ മാത്രം പഠിച്ചിട്ടുള്ള നിഷ്‌കളങ്കനായ ആ കൃഷീവലന്റെ കുഴിഞ്ഞ കണ്ണുകള്‍ വിടര്‍ന്നു. മുഖത്ത് ഒരു ചെറിയ പുഞ്ചിരി വിടര്‍ന്നു. അത് വളരെ ദാര്‍ശനികമായ ഒരു ചിരിയായിരുന്നു. ഏത് ഉത്തരത്തെക്കാളും വലിയ അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന ഒരു മറുപടിയായിരുന്നു ആ ചിരി. ഒരു രസം. അത്രതന്നെ…

മലയാളസാഹിത്യത്തില്‍ അനുഭവതീക്ഷ്ണമായ കഥകള്‍ കൊണ്ട് വായനക്കാരെ പ്രചോദിപ്പിച്ച എഴുത്തുകാരനാണ് സി.വി ബാലകൃഷ്ണന്‍, നിരവധി കഥകളിലൂടെ ആധുനികതയിലേക്ക് തേരുതെളിച്ച അതുല്യ സാഹിത്യകാരന്‍. പല ശ്രേണികളിലെ ജീവിതാനുവങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യവും ഭ്രമാത്മകതയും ഇടകലര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് അതീവസൂക്ഷ്മതയോടെയാണ് അദ്ദേഹം തന്റെ രചനകളിലൂടെ പകര്‍ത്തിക്കാട്ടിയത്.

സി.വി ബാലകൃഷ്ണന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ അഞ്ച് നോവെല്ലകളുടെ സമാഹാരമാണ് നിണബലി. ആകാശവും ഭൂമിയും അപ്രത്യക്ഷമാകുന്ന നാള്‍, ഭൂതബാധിത സൗഖ്യം പ്രാപിച്ചതെങ്ങനെ?, പറക്കുന്ന പക്ഷിയുടെ പിറകെ, ഓരോ പുസ്തകത്തിന്റെയും പ്രാണന്‍, നിണബലി എന്നീ രചനകളാണ് ഈ കൃതിയില്‍ ഉള്‍ച്ചേര്‍ത്തിരിക്കുന്നത്. ഡിസി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്ന നിണബലിയുടെ ആദ്യ പതിപ്പ് ഇപ്പോള്‍ പുറത്തിറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.

രചനാസമാഹാരത്തിന് സി.വി ബാലകൃഷ്ണന്‍ എഴുതിയ ആമുഖം

‘ദ പാരിസ് റിവ്യൂ’വില്‍ സില്‍വാനാ പെറ്റെര്‍ നോസ്‌ട്രോ (Silvana Peter nostro) കുറെ മുമ്പെഴുതിയഒരു ലേഖനത്തില്‍ ഗബ്രിയേല്‍ ഗാര്‍സിയ മാര്‍ക്വേസിനെക്കുറിച്ച് ഇങ്ങനെ പറയുന്നു, ‘അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ്സിനെ സദാ മഥിച്ചിരുന്ന ഒരേയൊരു കാര്യം കഥ പറയുകയെന്നതാണ്. ‘സില്‍വാനാ വെളിപ്പെടുത്തിയതനുസരിച്ച് ‘ഏകാന്തതയുടെ നൂറു വര്‍ഷങ്ങളി’ലെ കഥയാകെ നോവലെഴുതുന്നതിന് എത്രയോ മുമ്പേ മാര്‍ക്വേസ് പലരെയുംപറഞ്ഞു കേള്‍പ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആ ശീലം മാര്‍ക്വേസിനെ സംബന്ധിച്ച് ഒരു ഒഴിയാബാധയായിരുന്നു.കാശുണ്ടാക്കാനോ പുരസ്‌കാരങ്ങള്‍ നേടുന്നതിനോവേണ്ടിയല്ല അദ്ദേഹം കഥ പറഞ്ഞതെന്ന് സില്‍വാനാ കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കുന്നു. കഥ പറയാനുള്ള ദൃഢാഗ്രഹംകൊണ്ടുമാത്രം.

നോവലിനും ചെറുകഥയ്ക്കും പുറമേ അവയുടെ നടുവിലായുള്ള നോവെല്ല എന്ന ആഖ്യാനരൂപത്തെയും മാര്‍ക്വേസ് കഥ പറയാനായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. No one writes to the Colonel, Leafstorm, Memories of My Melancholy whores തുടങ്ങിയവ നോവെല്ലകളായിരുന്നു. പുതിയത് എന്നര്‍ത്ഥമുള്ള ഇറ്റാലിയന്‍ പദമാണ് നോവെല്ല. ഒരു ചെറുകഥയെക്കാള്‍ വലിപ്പമാര്‍ന്നതും, പക്ഷേ, ഒരു നോവലിനെ അപേക്ഷിച്ച് ചെറുതുമായ കല്പിതകഥയെന്ന് സാമാന്യമായി നിര്‍വചിക്കപ്പെടുന്നു. നവോത്ഥാനദശയുടെ തുടക്കംതൊട്ട് ഇറ്റാലിയന്‍ എഴുത്തുകാരും ഫ്രഞ്ച് എഴുത്തുകാരും വികസിപ്പിച്ചെടുത്തതാണ് ഈ സാഹിത്യശാഖയെന്നു ചരിത്രം പറയുന്നു. ജോവന്നി ബൊക്കാച്ചിയോ രചിച്ച ഡെകാമറണ്‍ കഥകള്‍ യൂറോപ്യന്‍ നവോത്ഥാനപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ മാര്‍ഗദര്‍ശിയായി വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. പ്ലേഗ് ബാധിച്ച് ശ്മശാനതുല്യമായിത്തീര്‍ന്ന ഫ്‌ളോറന്‍സ് നഗരത്തില്‍നിന്ന് പലായനം ചെയ്ത ഏഴു സ്ത്രീകളും മൂന്നു പുരുഷന്മാരുമടങ്ങിയ സംഘം ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരു മാളികയില്‍ അഭയം തേടിഅവിടെ കഴിച്ചുകൂട്ടിയ പത്തു നാള്‍കൊണ്ട് പറഞ്ഞുതീര്‍ത്ത നൂറു കഥകള്‍ പല നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ക്കുശേഷവും അവയുടെ ആവിഷ്‌കാരചാരുതയും മനുഷ്യമനസ്സിന്റെ നിഗൂഢഭാവങ്ങളും വികാരങ്ങളുടെ വൈചിത്ര്യവും ലൈംഗികതയുടെ തീക്ഷ്ണ സൗന്ദര്യവുമൊക്കെച്ചേര്‍ന്ന് വായനക്കാരെ ആകര്‍ഷിക്കുന്നു. രസനിഷ്യന്ദികളായ ആ കഥകളുടെ മാധുര്യമോ പുതുമയോ അല്പംപോലും നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ല ഇന്നും. പാമിനയും ഫാമെറ്റയും ഫിലോമിനയും എമിലിയും ലോറെറ്റയും നിഫിലയും എലിസയും സൗന്ദര്യവതികളായിത്തന്നെ തുടരുന്നു.

നോവെല്ലയെന്നതിന്റെ നിര്‍വചനത്തില്‍ ദൈര്‍ഘ്യം ഒരു ഘടകമാകേണ്ടതില്ലെന്ന് രചനകളിലൂടെ സ്ഥാപിച്ചത് ജര്‍മന്‍ ആഖ്യാതാക്കളാണ്. ഏതാനും പേജുകളാവാം. നൂറോ ഇരുനൂറോ അതിലേറെയോ പേജുകളാവാം. പക്ഷേ, ഉദ്വേഗം ജനിപ്പിക്കുന്ന ഒറ്റസംഭവത്തിലോ സാഹചര്യത്തിലോ സംഘര്‍ഷത്തിലോ ഒതുങ്ങുന്നതായിരിക്കണം. അപ്രതീക്ഷിതമായ വഴിത്തിരിവിലൂടെ യുക്തിസഹമെങ്കിലും ആശ്ചര്യപ്പെടുത്താന്‍ പോന്നവിധത്തിലുള്ളപരിണാമദശ പ്രാപിക്കണം. തുടക്കത്തെക്കാള്‍ പ്രാധാന്യം കല്പിക്കേണ്ടത് അന്ത്യത്തിനാണ്. നോവലിലേതുപോലുള്ള സംഘര്‍ഷങ്ങള്‍ വേണ്ടതില്ല. എന്നാല്‍ ഒരുചെറുകഥയില്‍ ഉണ്ടാകാവുന്നതിനെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ വേണംതാനും. സാധാരണയായി ഉപാഖ്യാനങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. നോവലില്‍ പതിവുള്ള ബഹുവിധ വീക്ഷണകോണുകള്‍ നോവെല്ലയ്ക്ക് ഇണങ്ങില്ലതന്നെ. വിസ്തൃതമായ സാമൂഹിക പശ്ചാത്തലത്തിന്റെ ആവിഷ്‌കാരത്തിനു പകരം വ്യക്തിഗതവും വൈകാരികവുമായ വികാസമാണ് നോവെല്ലയില്‍ നിര്‍വഹിക്കപ്പെടേണ്ടത്. ചെറുകഥയുടെ സവിശേഷമുദ്രയായ വാക്കുകളുടെ സ്വരൈക്യം നോവെല്ലയും പാലിക്കുന്നുവെങ്കിലും പാത്രസൃഷ്ടിയിലും അന്തരീക്ഷ ചിത്രീകരണത്തിലും ഈ സാഹിത്യശാഖയുടെ സമീപനം കുറെക്കൂടി ഉദാരമാണ്.

ലോകസാഹിത്യത്തില്‍ ലക്ഷണയുക്തങ്ങളായ അനേകം നോവെല്ലകളുണ്ട്. അവയൊക്കെയും വായനക്കാരെ വശീകരിച്ചവയാണ്. ജോര്‍ജ് ഓര്‍വെലും ഹെര്‍മന്‍ മെല്‍വിലും ട്രൂമാന്‍ കപോട്ടിയും ചാള്‍സ് ഡിക്കന്‍സും ഫിലിപ്പ് റോത്തും ജോസഫ് കോണ്‍റാഡും ഫ്രാന്‍സ് കാഫ്കയും ജോണ്‍ സ്റ്റീന്‍ബക്കും ഏണസ്റ്റ് ഹെമിങ്‌വേയും ആല്‍ബേര്‍ കാമുവും ആര്‍.എല്‍. സ്റ്റീവന്‍സണും എച്ച്.ജി.വെല്‍സുമൊക്കെച്ചേര്‍ന്ന് അതിസമ്പന്നമായ സാഹിത്യരൂപമാക്കി (Literary genre) മാറ്റിയിട്ടുണ്ട്. നോവെല്ലയെ. ആഖ്യാനകലയുടെ ഉത്തമ മാതൃകകളാണ് അവരെഴുതിയ നോവെല്ലയോരോന്നും. കാലാതിവര്‍ത്തികളായി അവ നിലകൊള്ളുന്നു; ലോകമെമ്പാടുമുള്ള പുതിയ തലമുറയിലെ എഴുത്തുകാരെ പ്രചോദിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്.ആദ്യംവായിച്ച മലയാളത്തിലെ നോവെല്ല
ഏതെന്ന് ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നില്ല. ഉറൂബും ബഷീറും മാധവിക്കുട്ടിയും ഒ.വി. വിജയനും പത്മരാജനുമൊക്കെ എഴുതിയ ചെറുനോവലുകളിലൂടെ വളരെ താത്പര്യപൂര്‍വം കടന്നുപോയ ഒരു വായനക്കാരനെന്ന നിലയില്‍ എഴുത്തിന്റെ ആരംഭദശയില്‍ത്തന്നെ ആ സവിശേഷമായ ആഖ്യാനരീതിയോട് എനിക്ക് പ്രതിപത്തിയുണ്ടായിരുന്നു.

വിനയത്തോടെ അവകാശപ്പെടാവുന്ന എന്റെ ‘ഏവ്‌റെ’യില്‍ (Oeuvre) അറുപതിലധികമാണ് നോവെല്ലകള്‍. പല സമാഹാരങ്ങളിലായിഅവയുണ്ട്. അവയില്‍ ചിലത് സിനിമയായി. ഏതോ രാജാവിന്റെ പ്രജ കള്‍, മറ്റൊരാള്‍, സാന്ദ്രസൗഹൃദം, പരിമള പര്‍വതം, ഒറ്റയ്‌ക്കൊരു പെണ്‍കുട്ടി, ഇരട്ടക്കുട്ടികളുടെ അച്ഛന്‍, മരണം എന്നു പേരുള്ളവന്‍, മീന്‍ പിടിക്കാന്‍ പോയ ഗബ്രിയേല്‍, രതിസാന്ദ്രത, ആകാശവും ഭൂമിയും അപ്രത്യക്ഷമാകുന്ന നാള്‍ തുടങ്ങിയ രചനകള്‍ ചെറുകഥയെന്ന ബീജം വളര്‍ന്ന് ലഘുനോവലുകളായി മാറിയതല്ല. നോവെല്ലയായിത്തന്നെയാണ് അവയുടെയെല്ലാം ഉരുത്തിരിയല്‍. അതൊരു ജൈവപ്രക്രിയയാണ്. എന്നെ സംബന്ധിച്ച് ഏറെ സന്തോഷകരമായ ഒന്ന്. എല്ലായിടത്തും മനുഷ്യര്‍ സാകൂതം കാതോര്‍ക്കുന്നുവെന്നതാണ് കഥകളെ, മഹാകാവ്യങ്ങളായാലും ബൃഹദ് ആഖ്യായികളായാലും മറ്റേത് രൂപത്തിലായാലും, പ്രസക്തമാക്കുന്നത്. കഥ പറച്ചിലിന്റെ ഉത്സവം എന്നാണ് കൊടിയേറിയതെന്ന് നമുക്കറിയില്ല. പക്ഷേ, ഇത്രയുമറിയാം:ആ ഉത്സവത്തിന് അവസാനമില്ല.

കഥയുടെ നിത്യവസന്തത്തിൽ നിന്നും ഒരു കുടന്ന കഥാമലരുകൾ. വായനക്കാർക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട എംടി വാസുദേവൻ നായരുടെ കഥകളുടെ സമാഹാരം. എം ടി യുടെ കഥകൾ. വിശേഷണങ്ങൾ ആവശ്യമില്ലാത്ത എക്കാലവും വായിക്കപ്പെടുന്ന മലയാളത്തിന്റെ പ്രിയകഥകളാണ് എം ടിയുടെ കഥകൾ. കുട്ട്യേടത്തി, ഓപ്പോള്‍, ഇരുട്ടിന്റെ ആത്മാവ്, നിന്റെ ഓര്‍മയ്ക്ക് എന്നിങ്ങനെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഥകള്‍ ഓരോന്നും ഓരോ മലയാളിയുടെ മനസിലും ഗൃഹാതുരത്വത്തിന്റെ നനുത്ത ഓര്‍മ്മകള്‍ പകര്‍ന്നു നല്‍കുന്നവയാണ്.

മനുഷ്യഹൃദയത്തിലേക്ക് തുളച്ചുകയറുന്ന ശുദ്ധ സാഹിത്യമാണ് എംടിയുടേത് . കഥയിൽ പുതിയൊരു വസന്തം വിടർത്തി മലയാള കഥാരംഗത്തെ അടിമുടി നവീകരിച്ച കഥാകാരനാണ് എംടി. അരനൂറ്റാണ്ടിലേറെയായി വായനക്കാർ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഥകൾ നിരന്തരം വായിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. എംടി യുടെ കഥാപ്രപഞ്ചത്തിലെ ഓപ്പോൾ മുതൽ ഷെർലക് വരെയുള്ള വിശിഷ്ടകഥകൾ സമാഹരിച്ച പുസ്തകമാണ് എം ടിയുടെ കഥകൾ.

രാജി , നീർപ്പോളകൾ , മാതാവ് , ഒരു പിറന്നാളിന്റെ ഓർമ്മ ,വളർത്തുമൃഗങ്ങൾ , ഓപ്പോൾ , ഒടിയൻ , ബന്ധനം , ദുഖത്തിന്റെ താഴ്വരകൾ , ഭീരു, കുട്ട്യേടത്തി തുടങ്ങിഅനുവാചകഹൃദയങ്ങളെ വായനയുടെആഴങ്ങളിലേക്ക് ആഴ്ത്തുന്ന കഥാസമാഹാരം. 2012 നവംബറിലാണ് എംടിയുടെ കഥകൾ ഡിസി ബുക്സ് ആദ്യമായി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്.

രക്തം പുരണ്ട മണ്‍ത്തരികള്‍, നിന്റെ ഓര്‍മയ്ക്ക്, ഓളവും തീരവും ഇരുട്ടിന്റെ ആത്മാവ്, കുട്ട്യേടത്തി, നഷ്ടപ്പെട്ട ദിനങ്ങള്‍, ബന്ധനം, പതനം, കളിവീട്, തെരഞ്ഞെടുത്ത കഥകള്‍ ഡാര്‍എസ്‌സലാം , അജ്ഞാതന്റെ ഉയരാത്ത സ്മാരകം, അഭയം തേടി വീണ്ടും, സ്വര്‍ഗം തുറക്കുന്ന സമയം, വാനപ്രസ്ഥം, ഷര്‍ലക്, എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കഥകള്‍ (കഥകള്‍) എന്നിവയാണ് എംടി വാസുദേവൻ നായരുടെ മുഖ്യ കഥകൾ.

കേന്ദ്ര സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാര്‍ഡ് നേടിയ കാലം, കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാര്‍ഡ് ലഭിച്ച നാലുകെട്ട്, വയലാര്‍ അവാര്‍ഡ് നേടിയ രണ്ടാമൂഴം, ഓടക്കുഴല്‍ അവാര്‍ഡ് നേടിയ വാനപ്രസ്ഥം, അസുരവിത്ത്, വിലാപയാത്ര, പാതിരാവും പകല്‍വെളിച്ചവും, എം.ടി.യുടെ തിരക്കഥകള്‍, എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട തിരക്കഥകള്‍, എം.ടി.യുടെ തിരഞ്ഞെടുത്ത കഥകള്‍, കാഥികന്റെ കല, കാഥികന്റെ പണിപ്പുര തുടങ്ങിയവയാണ് എം.ടി.വാസുദേവന്‍ നായരുടെ മുഖ്യകൃതികള്‍.

ഏറ്റവും മികച്ച തിരക്കഥാകൃത്തിനുളള സംസ്ഥാന, ദേശീയ അവാര്‍ഡുകള്‍ പല തവണ നേടിയ എം.ടി 1974ലെ ദേശീയ അവാര്‍ഡ് നേടിയ നിര്‍മാല്യം, ബന്ധനം, വാരിക്കുഴി, മഞ്ഞ്, കടവ്, ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരി എന്നീ ചിത്രങ്ങള്‍ സംവിധാനം ചെയ്തു. മികച്ച സംവിധായകനുളള സംസ്ഥാന ചലച്ചിത്ര അവാര്‍ഡു ലഭിച്ചിട്ടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന് കലിക്കറ്റ് സര്‍വകലാശാല ഡി.ലിറ്റ് ബഹുമതി നല്‍കി ആദരിച്ചിട്ടുണ്ട്. 1996-ല്‍ ജ്ഞ്ഞാനപീഠ പുരസ്‌കാരം ലഭിച്ചു.

ഡിസി ബുക്സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്ന എം.ടി. വാസുദേവൻ നായരുടെ കൃതികള്‍

‘ഭൂമിക്ക് ഒരു ചരമഗീതം, 1984-ല്‍ ആണ് ആദ്യം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്. മലയാള മനസ്സ് ഇക്കാലമത്രയും ആ കവിത സ്വന്തം ഹൃദയതാളമാക്കി. ഈ കവിത ഉന്നയിക്കുന്ന ആധികള്‍ തീര്‍ക്കാന്‍ മനുഷ്യകുലത്തിനായില്ലെന്ന സങ്കടം നിലനില്ക്കുമ്പോഴും മനുഷ്യകേന്ദ്രിതമായ കാഴ്ചയില്‍ നിന്ന് പുതിയൊരു പാരിസ്ഥിതികാവബോധത്തിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കാനുള്ള വെമ്പല്‍ ഇന്നുണ്ടെന്നത് ശുഭോദര്‍ക്കമാണ്.” (ഒ.എന്‍.വി കുറുപ്പ്)

പരിസ്ഥിതിയെ വിഷയമാക്കി കവി ഒ.എന്‍.വി. കുറുപ്പ് രചിച്ച മലയാളം കവിതകളില്‍ ഏറെ പ്രശസ്തമാണ് ഭൂമിക്ക് ഒരു  ചരമഗീതം. പ്രകൃതിയെ അമ്മയെന്ന് സങ്കല്പത്തില്‍ ഉപമിച്ച് ചരമഗീതത്തിന്റെ പൈശാചിക ഭീകരതയില്‍ മനുഷ്യ വര്‍ഗ്ഗത്തിന്റെ പരമവിനാശത്തിന്റെ ചിത്രം മെനഞ്ഞു കാട്ടുന്ന കവിതയാണിത്. മുലപ്പാല്‍ കുടിച്ചു തെഴുത്ത മക്കള്‍ അമ്മയുടെ മാറിടം മാന്തിപ്പൊളിച്ചു ചോര കുടിച്ചു മൃതിതാളത്തില്‍ ആടിത്തിമര്‍ക്കുന്ന ആസുരതയുടെ ചിത്രം, ആ ഭൂഗോളത്തില്‍ ഏതു മൂലയിലുള്ള മനുഷ്യനും ചിന്തിക്കാന്‍ വേണ്ടി കടുത്ത വര്‍ണ്ണങ്ങളില്‍ വരഞ്ഞുവെച്ചിട്ടുള്ള ഒന്നാണ്. മക്കളാല്‍ അപമാനിക്കപ്പെട്ട അമ്മയാണു ഭൂമി. അണുവായുധശേഖരവും പേറി സൗരമണ്ഡല പെരുവഴിയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുമ്പോള്‍ അപ്രതീക്ഷിതമായി ഈ ഭൂമിക്ക് അന്ത്യം സംഭവിക്കാം. ഭൂമിയോടൊപ്പം സര്‍വജീവജാലങ്ങളും ചാമ്പലാകും അതുകൊണ്ടാണ് കവി മുന്‍കൂട്ടി ചരമഗീതം എഴുതിയത്.

‘ഇന്നു നാം ഉറങ്ങുന്നതു പോലും ഏറ്റവും വലിയ ദുരന്തസ്വപ്‌നം കണ്ടുകൊണ്ടാണ്. സര്‍വ്വംസഹ പോലും സഹികെട്ടു നില്ക്കുന്ന സര്‍വ്വസംഹാരാത്മകമായ പ്രവണതകള്‍. ഒരു മരം വെട്ടിവീഴ്ത്തുന്നതിലും ഒരു ബോംബ് പൊട്ടിയ്ക്കുന്നതിലും അതിന്റെ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന മുഴക്കമുണ്ട്. ഒരു ശിശുവിനെ പട്ടിണിമരണത്തിലേക്കു തള്ളിവീഴ്ത്തുമ്പോള്‍, ഒരു കന്യകയുടെ വിലപ്പെട്ടതെല്ലാമപഹരിച്ച് അവളെ തെരുവിലേക്കെറിയുമ്പോള്‍ ഒരു കൊച്ചുമണ്‍കൂര അതിലുറങ്ങിക്കിടക്കുന്നവരടക്കം ചുട്ടെരിക്കുമ്പോള്‍, മതവിദ്വേഷത്തിന്റെ വിഷം തീണ്ടിയ ഒരു ജനപദമാകെ മരണത്തിനു വിരുന്നൊരുക്കുമ്പോള്‍ ഒരേ മഹാദുരന്തത്തിന്റെ വിത്തുകള്‍ പല വഴിയ്ക്കു പൊട്ടിത്തെറിച്ചു വീഴുക മാത്രമാണ്. ഈ ദുരന്തസ്വപ്‌നം കവിതയെയും ബാധിക്കാതെ വയ്യ! എന്നാല്‍ ഈ പേക്കിനാവുകളുടെ ഇരുണ്ട തീരത്തുനിന്ന് ദുരന്തവിമുക്തിയുടെ മറ്റൊരു തീരത്തെത്താന്‍ സേതുബന്ധനം തീര്‍ക്കുന്ന മനുഷ്യരായ മനുഷ്യരോടെല്ലാമൊപ്പം നിന്ന് ‘അണ്ണാന്‍കുഞ്ഞിനും തന്നാലായതുപോലെ’ എന്തോ ചിലത് അനുഷ്ഠിക്കുമ്പോള്‍ കവിത വരപ്രസാദം നേടുന്നു എന്നു ഞാന്‍ കരുതുന്നു.’ഒ.എന്‍.വി കുറുപ്പ് പുസ്തകത്തിന്റെ ആമുഖത്തില്‍ കുറിയ്ക്കുന്നു.

സൂര്യഗീതം, കോതമ്പുമണികള്‍, ഒരു പുരാവൃത്തം, എന്റെ മണ്ണില്‍, മതിലുകള്‍, മഴ, ആവണിപ്പാടം, ആമ്പല്‍പ്പൂ വില്‍ക്കുന്ന പെണ്‍കുട്ടി, പാഥേയം തുടങ്ങി പല കാലങ്ങളിലായി ഒ.എന്‍.വി കുറുപ്പ് എഴുതിയ മുപ്പത് കവിതകളാണ് ഈ കൃതിയില്‍ സമാഹരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഡി.സി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ കവിതാസമാഹാരത്തിന്റെ 37-ാം പതിപ്പാണ് ഇപ്പോള്‍ പുറത്തിറങ്ങിയിരിക്കുന്നത്.